Seler zwyczajny jest gatunkiem rośliny należącym do rodziny selerowatych.

Roślina w stanie dzikim rośnie w Europie, Azji Zachodniej i Środkowej, na Kaukazie oraz w Afryce. Rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza obszarem swojego rodzimego występowania. W Polsce w stanie dzikim tylko na wyspie Uznam. Jest uprawiany w wielu rejonach swiata, czasami przejściowo dziczejący (efemerofit).

Odmiany botaniczne:

• seler korzeniowy (Apium graveolens L. var. rapaceum (Mill.) Gaudin) ? tylko w uprawie;
• seler liściasty (Apium graveolens L. var. secalinum (Alef.) Mansf.) ? tylko w uprawie;
• seler naciowy (Apium graveolens L. var. dulce (Mill.) Pers.) ? w uprawie, czasami dziczejący;
• seler typowy (Apium graveolens L. var. graveolens) ? odmiana dziko rosnąca.

Seler zwyczajny to roślina dwuletnia. Kwitnie od lipca do września. Siedlisko: halofit rosnący na nadmorskich łąkach i terenach podmokłych, a także solniskach w głębi lądu. Liczba chromosomów 2n= 22.

 

Łodyga

Osiąga wysokość do 1 m (kwitnąca).

Korzeń

Bulwiasty, spichrzowy.

Kwiaty

Drobne, bladożółte, zebrane w kwiatostany (forma baldachu złożonego bez pokryw oraz pokrywek), złożone z 6 do 12 szypuł.

Liście

Zazwyczaj 3-sieczne, częściowo pierzaste, z ząbkowanymi krawędziami na długich nagich łodygach. Błyszczące.

Owoc

Rozłupki.

Zastosowanie

W starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie selery zwyczajne były stosowane w celach rytualnych i pogrzebowych.

Roślina lecznicza

Cała roślina zawiera olejki złożone w 90% z terpenów i seskwiterpenów.

Sztuka kulinarna

Korzeń i liście są wykorzystywane jako warzywo i przyprawa. Uprawiany jest od ponad 2000 lat.