Żarnowiec miotlasty to gatunek krzewu z rodziny bobowatych. Występuje w południowej i środkowej Europie, także w Polsce (pas nadmorski, zach. część niżu i pogórze). Uprawiany i dziczejący. Status gatunku we florze Polski: kenofit, efemerofit.

Siedlisko: piaszczyste i suche zbocza, ugory, poręby, wrzosowiska. Bywa czasami wysiewany dla zwierząt leśnych. Nanofanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Pruno-Rubion fruticosi, Ass. Frangulo-Rubetum plicati,Ass. Calluno-Sarothamnetum (opt.).

Roślina trująca.

Pokrój

Miotlasty krzew osiągający 1,5 do 2 m wysokości.

Kwiaty

Żółte, duże, osadzone po jednym lub dwa w kątach liści wzdłuż prawie całych pędów. Pręcików 10 zrośniętych w rurkę, słupek jeden.

Łodyga

Kanciaste, rózgowate gałązki, przez większą część roku zielone. Na wierzchołkach są bezlistne lub mają tylko drobne, pojedyncze listki. Pędy obficie rozgałęzione.

Liście

Drobne, trójlistkowe, najwyższe niepodzielone.

Owoce

Strąki długości ok. 5 cm, początkowo zielone, jedwabisto owłosione, później brunatnoczarne, pękające.

Zastosowanie

Wykorzystywany do umacniania wydm. Dawniej z jego gałązek sporządzano na wsi miotły.

Roślina włóknodajna.

Roślina lecznicza

Surowiec zielarski: ziele żarnowca (Herba Sarothamni), pozyskuje się z niego sparteinę.

Skład chemiczny: alkaloidy chinolizydynowe do 1,5 (sparteina, sarotaminina, lupanina),  flawonoidy,  tyramina,   dopamina.

Działanie: zmniejsza wrażliwość i przewodnictwo nerwowe w mięśniu sercowym, a tym samym częstotliwość i amplitudę skurczów. Leki na bazie sparteiny stosuje się przy migotaniu przedsionków, częstoskurczu, przy zaburzeniach krążenia obwodowego. Stosowany także w celu wywoływania i pobudzania skurczów porodowych.

Roślina ozdobna

Żarnowiec miotlasty jest uprawiany ze względu na swoje oryginalne, żółto kwitnące pędy.