Żarnowiec miotlasty to gatunek krzewu z rodziny bobowatych. Występuje w południowej i środkowej Europie, także w Polsce (pas nadmorski, zach. część niżu i pogórze). Uprawiany i dziczejący. Status gatunku we florze Polski: kenofit, efemerofit.
Siedlisko: piaszczyste i suche zbocza, ugory, poręby, wrzosowiska. Bywa czasami wysiewany dla zwierząt leśnych. Nanofanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Pruno-Rubion fruticosi, Ass. Frangulo-Rubetum plicati,Ass. Calluno-Sarothamnetum (opt.).
Roślina trująca.
Pokrój
Miotlasty krzew osiągający 1,5 do 2 m wysokości.
Kwiaty
Żółte, duże, osadzone po jednym lub dwa w kątach liści wzdłuż prawie całych pędów. Pręcików 10 zrośniętych w rurkę, słupek jeden.
Łodyga
Kanciaste, rózgowate gałązki, przez większą część roku zielone. Na wierzchołkach są bezlistne lub mają tylko drobne, pojedyncze listki. Pędy obficie rozgałęzione.
Liście
Drobne, trójlistkowe, najwyższe niepodzielone.
Owoce
Strąki długości ok. 5 cm, początkowo zielone, jedwabisto owłosione, później brunatnoczarne, pękające.
Zastosowanie
Wykorzystywany do umacniania wydm. Dawniej z jego gałązek sporządzano na wsi miotły.
Roślina włóknodajna.
Roślina lecznicza
Surowiec zielarski: ziele żarnowca (Herba Sarothamni), pozyskuje się z niego sparteinę.
Skład chemiczny: alkaloidy chinolizydynowe do 1,5 (sparteina, sarotaminina, lupanina), flawonoidy, tyramina, dopamina.
Działanie: zmniejsza wrażliwość i przewodnictwo nerwowe w mięśniu sercowym, a tym samym częstotliwość i amplitudę skurczów. Leki na bazie sparteiny stosuje się przy migotaniu przedsionków, częstoskurczu, przy zaburzeniach krążenia obwodowego. Stosowany także w celu wywoływania i pobudzania skurczów porodowych.
Roślina ozdobna
Żarnowiec miotlasty jest uprawiany ze względu na swoje oryginalne, żółto kwitnące pędy.