Archiwa tagu: syberyjska

Mikrobiota syberyjska

Mikrobiota syberyjska

Dodaj komentarz

Mikrobiota syberyjska (Microbiota decussata Kom.) jest gatunkiem krzewu należącego do monotypowego rodzaju mikrobiota.

Roślina ta występuje w górach Sichote Aliń powyżej granicy lasu w Rosji.

Jest to niski i rozłożysty krzew. Pień osiąga około 75-100 cm wysokości. Liście tej rośliny są łuskowate i owalne. Mają one 2 mm długości i ściśle przylegają do pędu. Na pędach przewodzących można zaobserwować 4 mm odstające igiełki. Igły na pędach juwenilnych są podobne. Czasami występują one w głębi starszych krzewów. Szyszki mają wielkość około 6 x 3 mm. Są one złożone z 2-4 łuskarek. W jednej szyszce jest tylko jedno nasiono. Jest ono eliptyczne i nie ma skrzydełek. Pędy tego krzewu są drewniejące i jasnobrązowe. Są to drobne gałązki spłaszczone i mają barwę zieloną. W czasie zimy są one brązowo-fioletowe. Rocznie przyrasta około 10 cm.

Mikrobiota syberyjska jest rośliną okrywową.

Krzew ten jest całkowicie mrozoodporny. Należy go sadzić na stanowiskach półcienistych.

Mikrobiota syberyjska

Mikrobiota syberyjska

Cebulica syberyjska

Dodaj komentarz

Cebulica syberyjska jest gatunkiem byliny, który należy do rodziny szparagowatych. Pochodzi z zachodniej Azji, Kaukazu i wschodniej Europy. Jest uprawiana jako roślina ozdobna, czasami zdziczała (ergazjofigofit).

Jest to geofit cebulkowy. Dobrze rośnie na lekkich i żyznych glebach. W okresie kwitnienia wymaga wilgoci. Może rosnąć zarówno w półcieniu, jak i na słonecznym stanowisku. Rozmnażanie wegetatywne za pomocą cebulek bocznych. Rozmnażanie generatywne łatwe, po stratyfikacji nasion. Rośliny zakwitają po trzech, czterech latach. Sadzi się je w odstępach co 5 cm, na głębokość 6-8 cm.

Pokrój

Nieduża roślina, osiągająca wysokość zaledwie 10-15 cm.

Kwiaty

Na szczycie nieulistnionego głąbika wyrasta 2-5 pojedynczych, zwisających kwiatów. Mają one dzwonkowaty kształt i składają się z 6 podłużnych, wolnych listków okwiatu o intensywnie lazurowoniebieskim kolorze z ciemniejszą pręgą. Roślina kwitnie wczesną wiosną; od marca do kwietnia.

Liście

Liście odziomkowe, podłużne, lancetowate o zaostrzonych końcach, mięsiste. Wyrastają wczesną wiosną, równocześnie z kwiatami. Pod koniec czerwca kończą wegetację i wysychają.

Cebula

Pojedyncza cebulka mateczna, tworząca mniejsze cebulki przybyszowe. Łuski okrywające gatunku purpurowe, odmiana 'Alba’ ma białe łuski.

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Cebulica syberyjska jest uprawiana jako roślina ozdobna, ze względu na swoje intensywnie niebieskie kwiaty i kwitnienie wczesną wiosną. Nadaje się do ogrodów skalnych, na rabaty.

Cebulica syberyjska

Cebulica syberyjska

Karagana syberyjska

Dodaj komentarz

Inne nazwy: akacja syberyjska, grochodrzew syberyjski, akacja żółta.

Karagana syberyjska to gatunek rośliny z rodziny bobowatych. Pochodzi ze wschodniej Azji: Syberii i Mandżurii. W Europie i w Polsce uprawiany.

Karaganie swoją nazwę zawdzięcza miasto Karaganda w Kazachstanie.

Pokrój

Krzew lub małe drzewo wysokości do 6 m. Ma sztywne i wyprostowane gałęzie i szarozielonkawą korę.

Kwiaty

Motylkowe, żółte, długości około 2 cm, stojące pojedynczo lub zebrane w pęczki po 2-4. Kwitnie w połowie maja. Roślina miododajna.

Liście

Parzysto-pierzaście złożone, 8-12-listkowe, jasnozielone. Poszczególne listki są eliptycznie wydłużone lub odwrotnie jajowate, szczyty mają zaokrąglone i zakończone wyrostkiem. Młode liście są jedwabiście owłosione.

Owoc

Strąk długości do 5 cm, pękając skręca się gwałtownie i rozrzuca nasiona. Dojrzewają one w sierpniu, mają szary lub ciemnobrązowy kolor. Zachowują zdolność kiełkowania do 3 lat.

Zastosowanie

Karagana syberyjska to roślina ozdobna, stosowana jest głównie na żywopłoty. Rośnie nawet na najbardziej jałowych gruntach. Uprawiana jest z nasion, które kiełkują w 2- 3 tygodnie po wysianiu. Zebrane dojrzałe nasiona można wysiewać od razu, lub na sucho przetrzymywać w chłodnym pomieszczeniu do wiosny. Bardzo dobrze znosi przycinanie.
Karagana syberyjska

Karagana syberyjska