Szafirek armeński jest gatunkiem niewielkiej, łatwej w uprawie rośliny cebulowej z rodziny szparagowatych.

Zasięg naturalny obejmuje obszar od Bałkanów (przez Turcję po rejon Kaukazu i północno-zachodni Iran).

Uprawa

Nie są to rośliny wymagające, radzą sobie na przeważającej ilości stanowisk.

Najlepsze warunki to żyzna, próchnicza, piaszczysto-gliniasta gleba, lekko wilgotna.

Stanowisko słoneczne lub półcień.

Rozmnaża się je z nasion lub cebulek przybyszowych.

Siew wykonuje się jesienią.

Cebule wykopuje i przesadza w czerwcu.

Cebule sadzi w lipcu, można też sadzić w październiku.

Sadzi się ja na głębokości około 5 cm.

Cebulki przesadza się możliwie jak najczęściej ze względu na dość szybki przyrost cebul przybyszowych.

Rośliny kwitną od kwietnia do czerwca.

Pokrój

Cebule o wydłużonym kształcie i obwodzie do 10 cm okryte są jasnoszarą łuską.

Liście

Liście tej rośliny są koloru zielonego, zgięte w rynienkę, dłuższe od pędu, zwykle kładące się na podłoże.

Kwiaty

Kwiaty z kulistym okwiatem, zebrane w gęstych gronach o długości około 8 cm.

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Szafirek armeński uprawiany jest jako roślina ozdobna.

Rośliny te pięknie prezentują się w grupach (np. na trawniku).

Nadają się do tworzenia obwódek, na rabaty oraz do bukietów jako kwiat cięty.