Archiwa tagu: melisa lekarska

Melisa lekarska

Ludowe nazwy: rojownik, pszczelnik, matecznik, starzyszek, cytrynowe ziele.

Melisa lekarska jest gatunkiem byliny z rodziny jasnotowatych. Rośnie dziko w Afryce Północnej (Maroko, Tunezja, Madera, Wyspy Kanaryjskie), Europie Południowej i w Azji (Azja Zachodnia i Środkowa, Kaukaz, Pakistan), rozprzestrzenia się takze gdzieniegdzie poza tymi obszarami. Obecnie jest znana i uprawiana na całym świecie, również w Polsce.

Pokrój

Roślina dorasta do 60 cm wysokości.

Kwiaty

Na wiosnę i w lecie kiście małych, jasnożółtych kwiatków rozkwitają w miejscach połączeń liści z łodygą.

Liście

Okrągławosercowate, karbowane na brzegach, w kolorze od ciemnej zieleni po żółto-zielony. Liście o silnym, miłym zapachu.

Zastosowanie

Sztuka kulinarna

Najczęściej spożywana jest w formie herbatki. Ze względu na walory smakowe świeże liście doskonale pasują dosałatek, nadając im cytrynowy smak. Dobrze zastępuje trawę cytrynową. Suszona melisa traci aromat cytrynowy.

Wykorzystywana jest do produkcji likierów.

Roślina miododajna

Melisa lekarska to roślina bardzo miododajna, ulubiona przez pszczoły, co zostało odzwierciedlone w nazwach (po grecku melitta to pszczoła, po łacinie mel to miód). Polskie nazwy ludowe rojownik i pszczelnik wywodzą się z tradycji nakazującej natrzeć wnętrze nowego ula świeżym zielem, co gwarantowało, że zagnieżdżały się w nim pszczoły zaraz po wyrojeniu.

Roślina lecznicza

Surowiec zielarski: liść melisy ? Folium Melisse. Wytwarza się z niego olejek melisowy ?Oleum Melisse.

Działanie:

  • ma działanie uspokajające, stosowana też w bezsenności, depresji oraz nerwicy;
  • zmniejsza wzdęcia i gazy, pomaga przy rozstrojach żołądka i przewodu pokarmowego;
  • pomaga w wywołaniu menstruacji;
  • pobudza trawienie, zwiększa wydzielanie soku żołądkowego;
  • maść z melisy łagodzi zranienia i ukąszenia przez owady;
  • inhalacje pomagają przy atakach alergii i kaszlu;
  • pomaga w bólach głowy, bólach menstruacyjnych i zespole przewlekłego zmęczenia;
  • zmniejsza napięcie jelita grubego, rozkurcza mięśnie gładkie jelit, działa przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo;
  • podczas gorączki schładza organizm;
  • zwalnia napięcie obwodowych naczyń krwionośnych, odpręża i regeneruje system nerwowy;
  • kompresy likwidują bolesne obrzęki;
  • stosuje się ją również do płukania jasnych włosów przy wypadaniu i łupieżu.

Roślina uprawna

Melisa lekarska uprawiana jest od dawna w wielu rejonach Europy i na całym świecie. W Polsce gdzieniegdzie zdziczała i taka jest bardziej ceniona w ziołolecznictwie, niż z upraw polowych (większa zawartość substancji aktywnych).

Roślina kosmetyczna

Melisa jest stosowana w ziołowych mieszankach wykorzystywanych do tonizujących kąpieli i w kosmetykach do przetłuszczającej się cery i włosów.

Melisa lekarska

Melisa lekarska

Uprawa roślin przyprawowych w kwietniu

Dla większości ziół ten miesiąc jest najdogodniejszym terminem siewu. Mimo że powinniśmy już w marcu siać pietruszkę, szczypiorek i trybułę, możemy to zrobić z powodzeniem jeszcze teraz. Zioła nie potrzebują wydzielonego miejsca do uprawy, lecz mogą rosnąć między grządkami warzywnymi. Zresztą dla wielu od-mian warzyw są dobrymi sąsiadami. Musimy jednak uważać z nawożeniem takich mieszanych upraw, gdyż większość ziół ma niewielkie wymagania pokarmowe. Można je uprawiać w miejscu nasłonecznionym. Opisane w poprzednim rozdziale zioła możemy jeszcze w kwietniu wysiewać pod szkłem.

Koper powinien rosnąć w rzędach co 30 cm; wymaga częstego podlewania. Uprawiamy go w sąsiedztwie kapusty, marchwi, cebuli, ogórków, sałaty i buraków ćwikłowych. Ponieważ odstrasza szkodniki bobu, jest dla niego dobrym sąsiedztwem.

Ogórecznik potrzebuje wiele miejsca, więc rzędy powinny być odległe o 50 cm, podobnie rośliny pozostawiamy co 50 cm. Dekoracyjne niebieskie płatki nie tylko przyciągają pszczoły, ale są smacznym dodatkiem do sałaty. Uprawiamy go w sąsiedztwie kapusty i kalarepy.

Rumianek jest znany od dawien dawna jako ziele lecznicze. Dla naszych potrzeb będą przydatne przede wszystkim płatki kwiatowe. Nasiona siejemy w rzędach co 30?40 cm, a między roślinami pozostawiamy 25-centymetrowe odstępy. Korzystni sąsiedzi dla rumianku to kapusta, por i seler.

Mięta pieprzowa najlepiej rośnie w miejscu ocienionym, na glebie wilgotnej. Rozmnażamy ją przez rozłogi, które sadzimy co 30 cm, najlepiej na skraju grządek, gdyż ma ona skłonności do bujnego rozrostu. Uprawiamy ją razem z pomidorami, kapustą, sałatą i marchwią.

Szałwię siejemy pod koniec kwietnia w rzędach co 40 cm, zachowując 30 cm odstępy pomiędzy roślinami. Liści szałwii używamy nie tylko jako przyprawy w naszej kuchni, ale także jako skutecznego środka w walce ze ślimakami. Korzystnymi sąsiadami na grządkach są: fasola, groch, kapusta i fenkuł.

Piołun siejemy pod koniec kwietnia w rozstawie 40 x 40 cm. Musimy dla niego wyznaczyć odrębne miejsce w ogrodzie, ponieważ uprawa z innymi warzywami nie jest wskazana z uwagi na to, że piołun hamuje wzrost innych roślin.

Melisa lekarska wydziela intensywny cytrynowy zapach, który przyciąga pszczoły. Wysiewamy ją lub sadzimy w rzędach co 30 cm. Lubi ziemię dobrze nawożoną.

Żywokost jest rośliną jadalną w postaci surówki z młodych liści, a także pastewną i leczniczą. Ponieważ wyrasta wysoko, na odstępy między roślinami zostawiamy ok. 100 cm. Można go uprawiać ze wszystkimi warzywami.
Lubczyk ogrodowy, fenkuł, biedrzeniec i kminek możemy wysiewać do gruntu w tym miesiącu w niezbyt dużych ilościach, gdyż na po-trzeby kuchenne wystarczy nam po kilkanaście roślin.