Wymagania

Kosaćce holenderskie nie reagują wyraźnie na długość dnia, natomiast ich wymagania co do intensywności światła są bardzo wysokie. Szklarni przeznaczonych do uprawy przyspieszonej nawet w dni słoneczne nie cieniuje się, a w celu obniżenia temperatury tylko intensywniej wietrzy. W naszych warunkach klimatycznych przyspieszanie w miesiącach zimowych ? od grudnia do lutego jest ryzykowne. Wskutek długiego okresu o niskiej intensywności światła wiele roślin nie zakwita w ogóle lub tworzy pąki, które jeszcze przed rozwinięciem się zasychają. Dzieje się tak szczególnie wtedy, gdy temperatura w szklarni jest zbyt wysoka. W zależności od odmiany i okresu przyspieszania powinna ona wynosić 13?15°C i dopiero w czasie rozwijania się pąków kwiatowych może być wyższa o 2?3°C. Wymagania kosaćców co do wody są niewielkie, ale sadzenie cebul w zbyt suche podłoże może spowodować gorsze ich ukorzenienie i w następstwie znaczne opóźnienie kwitnienia. Podczas całego okresu przyspieszania rośliny podlewa się regularnie, ale bardzo umiarkowanie. Wilgotność względna powietrza powinna wynosić 70?80%. Obniża się ją tylko w miesiącach zimowych, gdy temperaturę podłoża i powietrza utrzymuje się na najniższym poziomie, tzn. 13?15°C.

Irys

Rozmnażanie

Kosaćce cebulowe rozmnaża się tylko wegetatywnie. Cebula mateczna ginie podczas wegetacji tworząc kilka cebul potomnych. W naszych warunkach klimatycznych reprodukcja tych roślin jest bardzo trudna i dlatego producenci zaopatrują się na ogół bezpośrednio w firmach holenderskich. W celu uzyskania we własnym zakresie materiału sadzeniowego do przyspieszania, po zbiorze kwiatów należy rośliny zasuszyć i oczyszczone cebule potomne przechować do jesieni. Optymalny termin sadzenia przypada w pierwszej połowie października. Zagony muszą być bardzo starannie przygotowane, a na zimę rośliny wymagają przykrycia. Ze względu na zjawisko tzw. drobnienia cebul uzyskiwane rezultaty są niezadowalające, gdyż konieczna jest po zbiorze selekcja cebul w zależności od kształtu i wielkości, a także przechowywanie ich podczas spoczynku w odpowiednich temperaturach.

Podłoże i nawożenie

Kosaćce cebulowe dobrze rosną w podłożu starannie uprawionym, przepuszczalnym, próchnicznym i raczej ubogim w składniki pokarmowe. Ze względu na dużą wrażliwość na zasolenie należy unikać sadzenia cebul na zagonach po goździkach, złocieniach, pomidorach i innych roślinach obficie nawożonych. Jeżeli taka kolejność upraw jest jednak konieczna, podłoże należy dokładnie przemyć, aby wypłukać nadmiar związków chemicznych. Można też dodać torfu wysokiego, który jednocześnie zwiększa pojemność wodną podłoża. Glebę jałową, przygotowuje się na kilka miesięcy przed sadzeniem cebul dodając starego, dobrze rozłożonego obornika lub kompostu po uprawie pieczarek w ilości 2 m3/100 m2. Nie zaleca się natomiast nawożenia mineralnego. Jedynie w przypadku stwierdzenia dużego niedoboru azotu można zastosować pogłównie w 3?4 tygodnie od rozpoczęcia uprawy saletrę wapniową (2 kg/100 m2) lub saletrzak (1 kg/100 m2). Bezpośrednio po wysianiu nawozu należy rośliny obficie podlać. Odczyn podłoża powinien być lekko kwaśny lub obojętny, pH 6,5?7,2.

Zbiór kwiatów

Do zbioru kwiatów odmian wczesnych przystępuje się już po upływie 9?10 tygodni od posadzenia. Odmiany późne natomiast zakwitają po 13?14 tygodniach uprawy. W miesiącach zimowych, gdy intensywność światła jest mała, zamknięte pąki większości odmian kosaćców holenderskich nie rozwijają się po ścięciu. Do zbioru nadają się więc tylko otwierające się pąki lub całkowicie rozwinięte kwiaty. Aby pędy były jak najdłuższe, ścina się je tuż nad ziemią lub wyjmuje całe rośliny z podłoża, a po usunięciu cebul i liści odcina się również wyetiolowaną (białą) część nasady pędu, która słabo przewodzi wodę. Celowe jest też nacięcie dolnej części łodygi dla lepszego pobierania wody.