Jarząb szwedzki jest gatunkiem drzewa, które należy do rodziny różowatych. Występuje w Europie. W Polsce osiąga południową granicę; w stanie dzikim występuje tylko na Pomorzu ? w lasach nad Bałtykiem, między Kołobrzegiem a Gdynią . Coraz częściej spotykany w lasach i zaroślach niemal całej Polski za sprawą rozsiewania się drzew uprawianych na terenach zieleni. W północnych i północno-wschodnich Niemczech i w zachodniej Polsce jest nierzadkim drzewem alejowym przy ulicach i w zadrzewieniach śródpolnych.

Roślina ta jest objęta na stanowiskach naturalnych w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Informacje o stopniu zagrożenia na podstawie Polskiej Czerwonej Księgi Roślin ? gatunek zagrożony (kategoria zagrożenia EN). Głównym źródłem zagrożenia tego drzewa jest gospodarka leśna i bezpośrednie tępienie gatunku, jako drzewa o małej użyteczności.

Pokrój

Wysoki krzew lub drzewo do 15 ? 20 m o szerokiej, regularnej koronie.

Pędy

Młode pędy szaro, filcowato owłosione, w drugiej połowie lata i jesienią nagie. Pąki zielonkawe lub brązowe, lepkie, owłosione na brzegach łusek.

Kwiaty

Kwiatostany owłosione, szerokości do 10 cm. Kwitnie w maju.

Liście

Pojedyncze, eliptyczne lub odwrotnie jajowate, długości 6 ? 10 cm, pierzastowrębne i piłkowane, z 5?8 parami nerwów, u podstawy szeroko klinowate, z wierzchu ciemnozielone, dolna strona liści szaro, filcowato owłosiona. Kształt liści bardzo zmienny.

Owoce

Prawie kuliste, pomarańczowoczerwone, średnicy do 13 mm, dojrzewają we wrześniu, październiku.

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Jarząb szwedzki jest często uprawiany na terenie całego kraju. Mało wymagający w stosunku do gleby, jednak na siedliskach uboższych zwykle rośnie krzaczasto. Wymaga pełnegooświetlenia. Ozdobny jest ze względu na liście, regularną koronę, barwne owoce. Jest odporny na zarazę ogniową.