Archiwa tagu: jałowiec

Jałowiec nadbrzeżny

Jałowiec nadbrzeżny

Jałowiec nadbrzeżny (Juniperus conferta) jest gatunkiem rośliny z rodziny cyprysowatych.

Naturalnie występuje w zachodniej części wyspy Hokkaido, na wybrzeżach wysp Kiusiu i Honsiu, a także na Sachalinie.

Krzew ten płoży się po ziemi i ma 3 m średnicy. Ponadto dorasta najwyżej do 40 cm wysokości. Jest gęstym i rozłożystym krzewem. Odmiana typowa ma szarozielone igły, które mają do 2,5 cm długości. Są one ostro zakończone i wklęsłe.

Jałowiec nadbrzeżny rośnie na stanowiskach słonecznych oraz półcienistych. Roślina ta wymaga umiarkowanie żyznej gleby (najlepiej lekkiej i przepuszczalnej).

Krzew ten bardzo dobrze prezentuje się na rabatach, w ogródkach skalnych, nad wodą, a także jako roślina okrywowa.

Jałowiec nadbrzeżny

Jałowiec nadbrzeżny

Jałowiec sabiński

Inne nazwy: jałowiec sawiński, jałowiec sawina

Jałowiec sabiński jest gatunkiem krzewu iglastego z rodziny cyprysowatych.

Pochodzi z  gór południowej Europy oraz Azji Mniejszej, Azji Środkowej i Kaukazu a także z Afryki Północnej.

W Polsce roślina bardzo rzadka na naturalnych stanowiskach.

Jałowiec sabiński jest krzewem, nanofanerofitem.

W Polsce występuje jako relikt, na nasłonecznionych, trudno dostępnych, południowych stokach.

Owoce dojrzewają w drugim roku.

Największą zdolność kiełkowania (46%) uzyskują po ciepło-chłodnej stratyfikacji (15/3 °C) i podsuszeniu. Charakterystyczny dla jałowca sawinia jest silny i nieprzyjemny zapach spowodowany obecnością sabinolu.

Liczba chromosomów 2n = 22.

Cała roślina jest bardzo silnie trująca. Powoduje mdłości, pobudzenie, zaburzenia rytmu serca, duszności, skurcze macicy i paraliż układu nerwowego. Już 6 kropli olejku z tego jałowca uważane jest za dawkę śmiertelną.

Kultywary

  • Glauca ? igły i łuski niebieskozielone, zimą rudziejące. Ma rozłożysty pokrój i szybko rośnie;
  • Blaue Donau ? igły zielononiebieskie. Niski krzew o szybkim wzroście, osiągający wysokość ok. 0,5 m i szerokość 1,5 m;
  • Tamariscifolia ? ma szarozielone zabarwienie i słabszy wzrost. Starsze okazy osiągają do 1 m wysokości. Ich gałęzie dachówkowato zachodzą na siebie;
  • Variegata ? końce niektórych pędów ma przebarwione na biało. Rośnie słabiej od typowego gatunku.

Pokrój

Jałowiec sabiński to płożący się nisko po ziemi, silnie rozgałęziony na boki krzew. Pędy niemal okrągłe na przekroju, pokładające się i podnoszące.

Liście

Ulistnienie w tej roślinie jest naprzeciwległe. Liście są trójkątnie-jajowate, przylegające do gałązek, łuskowate. Mają długość 1?3 mm i zachodzą na siebie dachówkowato.

Szyszki

Szyszki wyrastają na haczykowato zagiętej szypułce, zwisające czarne szyszkojagody.

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Jałowiec sabiński jest uprawiany jako roślina ozdobna w ogródkach i parkach. Nadaje się do ogrodów skalnych, na murki, w trawnikach. Roślina ta jest bardzo wytrzymała na niekorzystne warunki środowiska. Typowy gatunek rośnie bardzo silnie i szybko, osiągając wysokość do 1 m i kilka metrów średnicy. Istnieją odmiany wolniej rosnące i mniejsze.

Roślina lecznicza

Jałowiec sabiński dawniej był używany jako roślina lecznicza, głównie do wykonywania maści rozgrzewających skórę oraz w celach poronnych, co niejednokrotnie spowodowało śmierć kobiety.

Jałowiec sabiński

Jałowiec sabiński

Jałowiec wirginijski

Jałowiec wirginijski to gatunek drzewa iglastego. Występuje naturalnie w Ameryce Północnej, w Europie sadzone.

Jest to roślina trująca – owoce.

Pokrój

W ojczyźnie swej jałowiec wirginijski osiąga wysokość 40 m i żyje do 300 lat. W Europie Środkowej rośnie wolno i osiąga kilkanaście m wysokości.

Liście

Łuskowate, przylegające do gałązki i odstające, długości 5 mm.

Kwiaty

Kwiaty żeńskie małe, zielone, kotki męskie żółte, kuliste. Kwitnie w kwietniu.

Korowina

Szarobrunatna, łuszczy się długimi paskami.

Szyszka

Szyszkojagoda brązowawa z niebieskim nalotem.

Zastosowanie

Dostarcza aromatycznego, wartościowego drewna zwanego – czerwonym drewnem cedrowym. Jest ono trwałe, łatwe do obróbki, idealne dla produkcji ołówków, toteż drzewo bywa nazywane także cedrem ołówkowym.
Stosowane także w nasadzeniach jako drzewo ozdobne w parkach i ogrodach.

Jałowiec wirginijski

Jałowiec wirginijski

Jałowiec pospolity

Jałowiec pospolity to gatunek zawsze zielonego krzewu lub drzewa należący do rodziny cyprysowatych. Występuje na półkuli północnej od południowych krańców Arktyki po ok. 30°N w Europie, Azji i Ameryce Północnej.

W czasie upału hektar jałowców wydziela do 30 kg lotnych substancji o działaniu antyseptycznym i bakteriobójczym co stanowi swoisty rekord wśród drzew i krzewów iglastych. Lecznicze właściwości jałowca cenione były już w starożytności. W tym celu wykorzystywano szyszkojagody, liście i samo drewno. Medycyna naturalna zaleca stosowanie jałowca w takich chorobach jak: artretyzm, cukrzyca i nadczynność tarczycy. Leki z jałowca można przyrządzać na wiele sposobów jako napary, wyciągi wodne i nalewki, syropy, wino i piwo jałowcowe czy nawet powidła. Z owoców jałowca robi się gin.

Pędy, owoce i szpilki są trujące.

 

Pokrój

Zawsze zielony, powoli rosnący, prosty, od nasady rozgałęziony krzew o kolumnowej, niekiedy także płasko rozpostartej formie wzrostu; występuje również jako małe drzewo o wielu pniach z wąsko piramidalną (tylko rzadko spłaszczoną) koroną, osiąga wysokość 0,5?6 m (w uprawie- do 12 metrów). Młode pędy 3m- kanciaste z wąskimi podłużnymi listewkami.

Kwiaty

Rozdzielnopłciowe, rozmieszczone dwupiennie. Pojawiają się jesienią w pachwinach liści okółków w środkowej części gałązek. Kwiaty męskie małe, podłużne, żółte, zwykle skierowane skośnie w dół, składają się z licznych okółków o 3 łuskowatych pręcikach. Kwiaty żeńskie bardzo małe i niepozorne, zielonkawe, prosto wzniesione, składające się z licznych 3- członowych okółków o podłużnie spiczastych listkach łuskowych. Trzy zalążki są umieszczone szczytowo pomiędzy trzema najwyższymi łuskowatymi listkami (zwanymi także łuskami nasiennymi).

Liście

Liście szpilkowate, przeważnie po trzy w okółku, daleko od siebie, prosto odstające, nie zbiegające w dół pędu, sztywne, kłujące, 10?28 mm długości i 1?2 mm szerokości, równowąskie do lancetowatych, na końcu tępe lub kolczasto zaostrzone, proste, zwykle szarozielone, z wierzchu z szeroką białą wstęgą środkową i wąskimi zielonymi smugami brzeżnymi.

Szyszki

Po zapyleniu łuski kwiatów żeńskich zrastają się w jedną i mięsistą szyszkojagodę otaczającą 3nasiona. Niedojrzałe szyszkojagody są wielkości grochu, zielonkawe, bez soku, nieprzyjemne w smaku. Dojrzewają jesienią drugiego lub trzeciego roku, mają 6?9 mm średnicy, są czarnobrunatne, niebieskawo oszronione, na krótkich trzoneczkach. Nasiona słabo 3- kanciaste, jasnobrunatne, z twardą łupiną.

Kora

Początkowo gładka czerwonawo brunatna, później szarobrunatna wzdłuż popękana, odpadająca w postaci łusek i włókien.
Jałowiec pospolity

Jałowiec pospolity