Archiwa tagu: dzwonek

Dzwonek skupiony

Dodaj komentarz

Dzwonek skupiony jest gatunkiem byliny z rodziny dzwonkowatych.

Roślina ta występuje w Azji (od Iranu po Japonię, na północ do Syberii) i w Europie.

W Ameryce Północnej jest zadomowiony.

W Polsce dzwonek skupiony jest dość pospolity na całym niżu i w górach.

Kwitnie od czerwca do września.

Porasta suche łąki, zarośla i rowy.

Podgatunki:

  • Campanula glomerata subsp. cephalotes;
  • Campanula glomerata subsp. elliptica;
  • Campanula glomerata subsp. cervicarioides;
  • Campanula glomerata subsp. glomerata;
  • Campanula glomerata subsp. daqingshanica;
  • Campanula glomerata subsp. farinosa;
  • Campanula glomerata subsp. hispida;
  • Campanula glomerata subsp. subcapitata;
  • Campanula glomerata subsp. serotina.

Łodyga

Łodyga tej rośliny jest pojedyncza, tępokanciasta, wzniesiona, o wysokości 20 ? 60 cm.

Jest zazwyczaj szaro owłosiona, rzadko tylko naga. Czasami fioletowo nabiegła.

Kwiaty

Kwiaty dzwonka skupionego są bezszypułkowe, zebrane w jedną główkę na szczycie łodygi.

Przeważnie pod główką wyrastają jeszcze w kątach liści pęki kwiatów.

Kwiaty tej rośliny są jasnofioletowe, o długości 1,5 ? 3 cm.

Rzadko trafiają się kwiaty białe.

Szyjka słupka ma długość korony, lub jest krótsza.

Pomiędzy zatokami lancetowatych i ostro zakończonych działek kielicha brak wyrostków.

Liście

Górne liście łodygowe podłużnie lancetowate i siedzące.

Dolne na oskrzydlonym ogonku, o nasadzie sercowatej, zaokrąglonej lub uciętej.

Korzeń

Korzeń dzwonka skupionego jest walcowaty, krótki zdrewniały, skośnie rosnący.

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Dzwonek skupiony jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Dzwonek skupiony

Dzwonek skupiony

Dzwonek brzoskwiniolistny

Dodaj komentarz

Dzwonek brzoskwiniolistny (Campanula persicifolia L.) jest gatunkiem rośliny wieloletniej z rodziny dzwonkowatych. Występuje w Europie i na Syberii, w Polsce dość pospolity na niżu i w Karpatach. Jest także uprawiany jako roślina ozdobna.

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Rośnie w świetlistych lasach i zaroślach, na glebach zasobnych w wapń, od równin do niskich gór. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Quercetalia pubescenti-petraeae.

Łodyga

Dorasta od 30 do 90 cm, naga lub omszona, skąpolistna i skąpokwiatowa, przeważnie pojedyncza. Roślina posiada poziome, czołgające się kłącze.

Kwiaty

Zebrane w rzadkie 1?6 kwiatowe grono. Są duże, szerokie i półkoliste, niebieskie (rzadko białe), o szerokości i długości ponad 3 cm. Dzwonkowata korona ma ząbki wcięte do 1/3 długości. Pomiędzy zatokami działek kielicha brak wyrostków. U nasady szypułek kwiatowych 2 podkwiatki.

Liście

Dolne podłużnie lancetowate, łodygowe wąskolancetowate, siedzące, sztywne i błyszczące. Blaszka odlegle i drobno ząbkowana, nasada stopniowo zwężająca się w ogonek.

Owoce

Torebka otwierająca się pod szczytem, lub w połowie długości.

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Dzwonek brzoskwiniolistny jest rośliną ozdobną często uprawianą w ogrodach. Szczególnie nadaje się na rabaty. Odmiany uprawne osiągają wysokość 60?100 cm. Wymagają próchniczno-gliniastej gleby i słonecznego lub półcienistego stanowiska. Można je uprawiać z nasion, lub przez podział bryły korzeniowej. Po przekwitnięciu kwiaty usuwa się.

Dzwonek brzoskwiniolistny

Dzwonek brzoskwiniolistny

Dzwonek karpacki

Dodaj komentarz

Dzwonek karpacki jest gatunkiem rośliny z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae). W Polsce jest często uprawiany, jako roślina ozdobna. Na świecie ma swoje naturalne stanowiska wyłącznie w Karpatach, ale poza granicami Polski. Jest endemitem karpackim.

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do września. W naturalnym swoim środowisku rośnie na skałach, szczególnie wapiennych.

Pokrój

Bylina tworząca luźne kępy wysokości 15?40 cm o licznych i wiotkich, pokładających się lub podnoszących, rozgałęzionych łodygach. Pędy nagie lub owłosione krótkimi, szorstkimi włoskami.

Kwiaty

Duże, dzwonkowate, o lazurowym kolorze, wyrastające pojedynczo lub po kilka na długich szypułkach. Zdarzają się również kwiaty białe. Korona ma ząbki wcięte co najwyżej do 1/3 długości. Wewnątrz pojedynczy słupek z 3 lub 4 zagiętymi znamionami. Zatoki pomiędzy ząbkami kielicha bez wyrostków.

Liście

Ogonkowe. Dolne liście duże, sercowatojajowate, karbowano-piłkowane. Górne liście mają zaokrągloną nasadę i są równowąskie i całobrzegie.

Owoce

Torebka.

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Dzwonek karpacki nadaje się szczególnie na rabaty i do ogrodów skalnych. Wymaga próchniczno-gliniastej gleby i słonecznego lub półcienistego stanowiska. Można go uprawiać z nasion, lub przez podział bryły korzeniowej. Zwykle sam się rozsiewa. Jeżeli nie chcemy, aby się rozsiewał w ogrodzie, po przekwitnieniu należy ściąć kwiatostany.

Dzwonek karpacki

Dzwonek karpacki

Dzwonek drobny

Dodaj komentarz

Jest to gatunek rośliny należący do rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae). Występuje w Europie, głównie w górach: w Alpach, Apeninach, Karpatach, Pirenejach, górach Półwyspu Bałkańskiego, a także w Jurze. W Polsce występuje na Babiej Górze i w Tatrach, gdzie jest dość pospolity.

Dzwonek drobny to bylina, hemikryptofit. Kłącza płożą się i rozgałęziają. Kwitnie od czerwca do sierpnia.Siedlisko: Skały, piargi, żwirki, głównie na podłożu wapiennym. Występuje od regla dolnego po piętro halne. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.)Thlaspietalia rotundifolii, gatunek wyróżniający dla rzędu Potentilletalia caulescentis. Liczba chromosomów 2n = 34, Ga 3, 4, 5, 6.

Jest to jeden z najłatwiejszych w uprawie gatunków dzwonków. Rozmnaża się go przez podział wczesną wiosną, lub pod koniec sierpnia, po przekwitnięciu. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub lekko zacienionym. Jest mrozoodporny. Gleba powinna być lekka, żwirkowo-kamienista,wapienna i stale wilgotna.

Pokrój

Tworzy gęste kępki albo darnie zawierające liczne płone różyczki. Wysokość (3)5-15(30) cm. Roślina posiada rurki wytwarzające gęsty, biały sok mleczny.

Kwiaty

Zebrane są przeważnie w 2-6 kwiatowe, jednostronne grono, rzadziej w niedużą wiechę. Korona mała (długość do 2 cm), wąskodzwonkowata jasnoniebieska, 5 łatkowa. Czasami (rzadko) zdarzają się kwiaty białe. Pączki kwiatowe są zwisające. Nitki pręcików dłuższe od pylników, pyłek różowy.

Łodyga

Wzniesiona lub podnosząca się, prosta, w górnej części groniasto rozwidlająca się, dołem silnie owłosiona odstającymi, szczeciniastymi włoskami. Pod ziemią rozgałęzione kłącze z krótkimi rozłogami.

Liście

O zróżnicowanym kształcie. Liście różyczkowe są okrągławosercowate, długoogonkowe, grubo ząbkowane, liście łodygowe dolne są podłużnie jajowate i ząbkowane, o nasadzie zwężającej się w krótki ogonek, liście środkowe są równowąskie lub lancetowate. Nasady i ogonki liści są sztywno orzęsione. Podczas kwitnienia blaszka liści różyczkowych jest ucięta lub słabo tylko sercowata.

Owoc

Otwierająca się 3 dziurkami torebka z licznymi nasionami.

Korzeń

Wrzecionowaty.

Zastosowanie

Dzwonek drobny to roślina ozdobna. Nadaje się do ogrodów skalnych i jako roślina obwódkowa na rabatach. Równie dobrze można nim obsadzać murki i szczeliny skalne. Dobrze wygląda też pomiędzy kamieniami. Tworzy gęste kępy, rozrastające się szybko za pomocą rozłogów. Najsilniej kwitną młode pędy na zewnątrz kępy, środkowe, starsze pędy często są bezkwiatowe.

Dzwonek drobny

Dzwonek drobny