Chamedafne północna jest gatunkiem rośliny należącym do rodziny wrzosowatych.

Jest jedynym przedstawicielem rodzaju chamedafne.

Jest rośliną trującą.

Roślina ta występuje w borealnej strefie półkuli północnej ? na północy Ameryki Północnej, w północnej Azji i północno-wschodniej Europie.

Jest bardzo pospolita na dalekiej północy, np. na Syberii i w Skandynawii.

W Polsce jest reliktem polodowcowym i jest bardzo rzadka (występuje jedynie w nielicznych miejscach w północno-wschodniej części kraju).

Występuje na torfowiskach wysokich i w rzadkich, podmokłych lasach.

To roślina kwasolubna.

Występuje w częściowo zacienionych miejscach.

Chamedafne północna jest rośliną wieloletnią, chamefitem.

Kwitnie od kwietnia do czerwca.

Przez nasiona rozmnaża się jednak rzadko, głównie rozmnaża się wegetatywnie.

Pokrój

Chamedafne północna to zimozielona krzewinka o wzniesionych pędach długości do 100 cm.

Kwiaty

Zebrane w jednostronne, zwieszające się z gałązek grona. Wyrastają pojedynczo na krótkich szypułkach w kątach liści. Kwiaty obupłciowe, 5-krotne, o niezrośniętych działkach kielicha. Korona zrosłopłatkowa, beczułkowatego kształtu, biała, o długości 4?7 mm. Pylniki 10 pręcików otwierają się szczeliną na dzióbku. Słupek pojedynczy, górny.

Liście

Ulistnienie skrętoległe, liście eliptyczne lub podługowate, ostro zakończone, drobno ząbkowane, podobne do liści wierzby kruchej. Mają szerokość 5?15 mm i na spodniej stronie pokryte są brązowymi łuskami. Są skórzaste i zimozielone.

Owoc

Pękająca 5 klapami torebka.

 

 

Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.

Jest bardzo rzadka, występuje tylko na nielicznych stanowiskach (w 2006 r. doliczono się ich 9), na których przeważnie utworzono rezerwaty przyrody.

Jej populacje liczą od kilkudziesięciu do kilkuset osobników.

Jest jedną z głównych osobliwości przyrodniczych Drawieńskiego Parku Narodowego.

Głównym zagrożeniem dla tej rośliny jest osuszanie torfowisk.