Cebulica syberyjska jest gatunkiem byliny, który należy do rodziny szparagowatych. Pochodzi z zachodniej Azji, Kaukazu i wschodniej Europy. Jest uprawiana jako roślina ozdobna, czasami zdziczała (ergazjofigofit).

Jest to geofit cebulkowy. Dobrze rośnie na lekkich i żyznych glebach. W okresie kwitnienia wymaga wilgoci. Może rosnąć zarówno w półcieniu, jak i na słonecznym stanowisku. Rozmnażanie wegetatywne za pomocą cebulek bocznych. Rozmnażanie generatywne łatwe, po stratyfikacji nasion. Rośliny zakwitają po trzech, czterech latach. Sadzi się je w odstępach co 5 cm, na głębokość 6-8 cm.

Pokrój

Nieduża roślina, osiągająca wysokość zaledwie 10-15 cm.

Kwiaty

Na szczycie nieulistnionego głąbika wyrasta 2-5 pojedynczych, zwisających kwiatów. Mają one dzwonkowaty kształt i składają się z 6 podłużnych, wolnych listków okwiatu o intensywnie lazurowoniebieskim kolorze z ciemniejszą pręgą. Roślina kwitnie wczesną wiosną; od marca do kwietnia.

Liście

Liście odziomkowe, podłużne, lancetowate o zaostrzonych końcach, mięsiste. Wyrastają wczesną wiosną, równocześnie z kwiatami. Pod koniec czerwca kończą wegetację i wysychają.

Cebula

Pojedyncza cebulka mateczna, tworząca mniejsze cebulki przybyszowe. Łuski okrywające gatunku purpurowe, odmiana 'Alba’ ma białe łuski.

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Cebulica syberyjska jest uprawiana jako roślina ozdobna, ze względu na swoje intensywnie niebieskie kwiaty i kwitnienie wczesną wiosną. Nadaje się do ogrodów skalnych, na rabaty.