Bulbine krzewiasta jest  gatunkiem roślin z rodziny żółtakowatych. Naturalnie występuje w Republice Południowej Afryki, najliczniej w suchych dolinach Prowincji Przylądkowej Wschodniej.

Gatunek rozpowszechniony jako roślina uprawna, sadzona zwłaszcza w ogrodach skalnych.

Pokrój

Roślina ta jest sukulentem o mięsistych, równowąskich i gładkich (pozbawionych kolców) liściach tworzących przyziemną rozetę. Z rozet tych wyrastają szarawe pędy, często wytwarzające korzenie przybyszowe.

Kwiaty

Na szczycie pędu wyrasta groniasto rozgałęziony kwiatostan z promienistymi kwiatami o 6 listkach okwiatu.

Liście

Listki te są żółto-pomarańczowe i tworzą ciekawy efekt barwny z zółtymi i okazałymi pręcikami.

Owoc

Owocem jest niewielka torebka z drobnymi, czarnymi nasionami rozsiewanymi przez wiatr.

Zastosowanie

Żel z liści tej rośliny aplikuje się zewnętrznie na bóle, skaleczenia, wysypki, spierzchnięte usta, wypryski, liszaje, rzadziej w rwie kulszowej.

Korzenie i kłącza bulbine wykorzystywane są do przygotowywania wlewek i płukanek stosowanych na błony śluzowe, w leczeniu takich dolegliwości jak: biegunka i infekcje narządów moczowo-płciowych.

W tradycyjnej medycynie ludowej stosowany jest świeżo wyciśnięty żel z liści na: trądzik, bąble, opryszczkę (w ustach i nosie), ukąszenia, swędzenia, wrzody, poparzenia słoneczne, spękania skóry.

Wodne i alkoholowe ekstrakty z liści bulbine krzewiastej okazały się być nieaktywne wobec mikroorganizmów patogennych (Staphylococcus aureus, S. epidermidis i Bacillis subtilis) w stężeniu 1 g/dm?.