Berberys koreański (Berberis koreana) jest gatunkiem rośliny należącym do rodziny berberysowatych.
Krzew ten pochodzi z Półwyspu Koreańskiego. Do Polski sprowadzono go w 1928 roku. Berberys koreański znajduje się w kolekcji niektórych ogrodów botanicznych. Rzadko uprawiany jest jako roślina ozdobna.
Berberys koreański jest krzewem o wysokości do 2 m. Rozrasta się za pomocą odrostów korzeniowych. Łodygi tego krzewu są wyprostowane, choć pędy przewieszają się pod ciężarem owoców. Są one pokryte różnokształtnymi cierniami. Ponadto u nasady długich jednorocznych pędów są liściokształtne, zaś wyżej kłujące. W środku pędów trójdzielne, zaś na szczytach pojedyncze. Liście berberysu koreańskiego są eliptyczne lub odwrotnie jajowate. Są one sztywne i skórzaste. Mają zaokrąglone wierzchołki i delikatnie piłkowane brzegi. Mają one długość około 7?9 cm. Jesienią nabierają barwy czerwonej. Kwiaty tego krzewu są żółte. Silnie pachną i są zebrane w grona o długości do 8 cm. Berberys koreański kwitnie od maja do czerwca. Owoce tego krzewu są kuliste i jaskrawoczerwone. Ich średnica osiąga do 8 mm.
Berberys koreański dobrze znosi przycinanie. Jaskrawoczerwone owoce są głównymi walorami ozdobnymi tego krzewu. Roślina ta jest mrozoodporna. Ponadto dobrze znosi zanieczyszczenia oraz suszę i jest odporna na rdzę źdźbłową. Brak specjalnych wymagań co do gleby. Rozmnażanie następuje poprzez nasiona.
Berberys koreański
