Archiwa tagu: aster

Aster krzaczasty

Dodaj komentarz

Aster krzaczasty jest gatunkiem byliny, która należy do rodziny astrowatych.

Pochodzi z Ameryki Północnej.

W Polsce nie występuje dziko (jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina ozdobna).

Uprawa

Aster krzaczasty jest łatwy w uprawie.

Najlepiej rośnie na słonecznym stanowisku lub w półcieniu, na przepuszczalnej i żyznej ziemi.

Powinny mieć stale wilgoć w glebie.

Po przekwitnięciu rośliny przycina się przy ziemi.

Rozmnaża się przez podział jesienią lub wiosną przez zdrewniałe sadzonki mogą być atakowane przez mączniaka prawdziwego, mszyce oraz ślimaki.

Pokrój

Aster krzaczasty osiąga wysokość 20-40 cm.

Liście

Ma pojedyncze, wąskolancetowate liście.

Kwiaty

Kwiaty są niebieskoliliowe, zebrane w koszyczki.

Środek koszyczka złożony z kwiatów rurkowych jest żółty.

Aster krzaczasty kwitnie od sierpnia do października.

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Aster krzaczasty to roślina dość popularna i cenna z uwagi na dużą wartość dekoracyjną.

Nadaje się na rabaty, do obsadzania skarp oraz murków.

Aster krzaczasty

Aster krzaczasty

Aster gawędka

Dodaj komentarz

Aster gawędka jest gatunkiem rośliny, która należy do rodziny astrowatych.

Występuje w stanie dzikim w środkowej, południowej i wschodniej Europie oraz na części obszaru Azji (Kaukaz, Turcja, Czelabińsk, Kazachstan). W Polsce przebiega północna granica zasięgu tego gatunku. Występuje na Roztoczu, Wyżynie Lubelskiej i Wyżynie Małopolskiej, w dorzeczu Wisły oraz na Pomorzu Wschodnim. Izolowane stanowisko astra gawędki znajduje się w Bączalu Górnym na jednej z tamtejszych zarastających polan. Poza tymi obszarami występuje tylko na pojedynczych stanowiskach.

Preferuje miejsca nasłonecznione, suche, gleby żyzne, bogate w wapń. Rośnie na słonecznych wzgórzach, skałach, w widnych zaroślach. Gatunek kserotermiczny.

Aster gawędka to bylina. Kwitnie od lipca do września, jest owadopylny, kwiaty przedprątne, zapylane są przez muchówki i błonkówki. Nasiona rozsiewa wiatr.

Uprawia się przez podział w okresie wiosny (kwiecień, maj) lub ewentualnie przez sadzonki pobierane w maju. Co 4 ? 5 lat wymaga rozsadzania, gdyż bryła korzeniowa nadmiernie zagęszcza się. Roślina w Polsce w pełni mrozoodporna (strefy mrozoodporności 3-9).

Liczba chromosomów 2n= 18 (36,54).

Roślina objęta w Polsce od 2004 ścisłą ochroną gatunkową. W ostatnich latach wyraźnie spada liczba naturalnych stanowisk. zagrożeniem dla gatunku jest zarastanie muraw kserotermicznych, w których występuje przez krzewy i drzewa, a także ich gospodarcze wykorzystywanie.

Łodyga

Wysokość do 60 cm, sztywna, wzniesiona i szorstko owłosiona, zwykle nie rozgałęziona. Pod ziemią rozgałęzione kłącze.

Kwiaty

Koszyczki o średnicy 3,5-5 cm, zebrane w baldachogroniaste kwiatostany. Okrywa koszyczka złozona z kilku szeregów listków. Brzeżne kwiaty języczkowate żeńskie, zwykle fioletowe, rzadziej białe. Mają długi języczek i krótką, białawą rurkę. Wewnętrzne kwiaty rurkowate, obupłciowe żółte.

Liście

Liście dolne łopatkowe, górne lancetowate. Wszystkie liście 3-nerwowe, i szorstko owłosione.

Owoc

Niełupki o długości 3-4 mm z puchem kielichowym.

Zastosowanie

Roślina uprawna

Aster gawędka jest rośliną ozdobną uprawianą na kwiaty cięte i na rabatach. W ogrodnictwie uzyskano wiele różnobarwnych kultywarów, m.in.: 'King George’ o ciemnofioletowych kwiatach, 'Violet Quen’ o jasnofioletowych kwiatach, czy 'Sonia’ o jaskraworóżowych kwiatach.

Aster gawędka

Aster gawędka

Aster chiński

Dodaj komentarz

Aster chiński jest gatunkiem rośliny należącym do rodziny astrowatych. Nazwa polska jest myląca, bowiem w istocie gatunek ten nie jest obecnie zaliczany przez botaników do rodzaju aster (Aster), lecz do innego rodzaju ? Callistephus. Nazwa aster chiński, pochodząca od łacińskiej nazwy Aster chinensis, nadanej temu gatunkowi przez Karola Linneusza, tak się jednak utrwaliła, że funkcjonuje do dzisiaj. Wprowadzona została nowa nazwa tego gatunku ? gwiazdosz chiński, ale nie zyskała jak dotąd popularności. Roślina pochodzi z Chin i Japonii, w Polsce jest uprawiana jako jednoroczna roślina ozdobna.

Roślina lubi słoneczne miejsca, żyzną i próchniczną glebę. Musi ona być stale wilgotna, ale nie może jednak być zbyt mokra, gdyż wówczas astry stają się podatne na groźną chorobę ? fuzariozę. Z kolei na zbyt suchych glebach odmiany o kwiatach pełnych stają się nieładne ? wnętrze koszyczka jest ?puste?, zamiast kwiatów języczkowych ma kwiaty rurkowe.

Uprawia się z nasion, które wysiewa się w inspekcie pod koniec marca. Optymalna temperatura podczas kiełkowania to 12-14° C. Po wzejściu siewki się pikuje, a na stałe miejsca wysadza na początku maja. Dla odmian wysokich najlepszy jest rozstaw 30 × 35 cm, a dla karłowatych 20 × 25 cm. Dobrze już ukorzenione rośliny należy co 2 tygodnie nawozić rozcieńczonym nawozem wieloskładnikowym. W razie suszy niezbędne jest podlewanie.

Łodyga

Wzniesiona, gęsto ulistniona, słabo rozgałęziająca się. Typowa forma w swoim naturalnym siedlisku osiąga wysokość 70-90 cm. Odmiany uprawne (kultywary) są zwykle niższe.

Kwiaty

Zebrane w duże kwiatostany ? koszyczki, przeważnie pojedynczo wyrastające na szczytach pędów. W uprawie występują zwykle kultywary o pełnych kwiatach w całej niemal gamie barw ? od białej poprzez różową, czerwoną, niebieską do fioletowej. W zależności od odmiany mogą składać się z kwiatów języczkowych i rurkowych, lub tylko z kwiatów języczkowych. Kwiaty rurkowe mają żółtą barwę. Kwitnie długo ? od połowy lipca do pierwszych przymrozków.

Liście

Jajowate, grubo ząbkowane lub wcinane.

Owoce

Podłużne, beżowego koloru niełupki.

Aster chiński

Aster chiński

Aster nowoangielski

Dodaj komentarz

Inna nazwa: aster amerykański

Jest to gatunek byliny należący do rodziny astrowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej (wschodnie i środkowe stany USA). Uprawiany jako roślina ozdobna. Kwiat ten dziczeje. W Polsce – kenofit.

Dawniej zaliczany był do rodzaju aster jako Aster novae-angliae L. Według nowszych ujęć taksonomicznych przeniesiony został do rodzaju Symphyotrichum i obecnie ma nazwę Symphyotrichum novae-angliae. Nie utworzono nowej nazwy polskiej i nadal nazywany jest astrem nowoangielskim lub astrem amerykańskim.

Aster nowoangielski jest uprawiany jako roślina ozdobna w licznych odmianach ozdobnych w różnych kolorach. Odmiany te wytwarzają duże i ciężkie koszyczki kwiatowe, roślina wymaga więc w okresie kwitnienia podparcia. Wśród późno kwitnących odmian występują m.in. 'Harrington Pink’ o czysto różowych kwiatach (odmiana odporna na mączniaka), 'September Ruby’ o jasnoczerwonych kwiatach.

Rośliny w Polsce w pełni mrozoodporne (strefy mrozoodporności 4-9). Wymagają żyznej gleby i pełnego słońca.

Łodyga

Sztywna, wzniesiona, wysokość do 1,5 m, kutnerowato owłosiona.

Kwiaty

Koszyczki zebrane w szczytowe baldachogroniaste kwiatostany. Kwiaty języczkowe różnobarwne, kwiaty rurkowateżółte.

Liście

Wąskolancetowate.
Aster nowoangielski

Aster nowoangielski

Aster alpejski

Dodaj komentarz

Jest to gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w stanie dzikim w górach Europy, Azji i Ameryki Północnej. W Polsce w Tatrach i Pieninach. Jest rośliną rzadką.

Aster alpejski to bylina. Przedprątne kwiaty zapylane przez błonkówki kwitną od maja do czerwca.

Siedlisko: w górach rośnie na skalnych półkach, w szczelinach skał i u ich podnóża, na żwirku wapiennym lub niskich murawach, na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Roślina wapieniolubna i ciepłolubna, w związku z tym dużo częściej występuje na południowej stronie skał. Jej pionowy zasięg wynosi w polskich Tatrach do 2000 m n.p.m. W Alpach ta górska roślina rośnie aż do wysokości 3195 m n.p.m. (spotkać go można na szczycie Mont Blanc).

Roślina ta wymaga gleby przepuszczalnej i przeciętnie wilgotnej, najlepiej o obojętnym odczynie.Stanowisko powinno być słoneczne. Mrozoodporność wystarczająca. Rozmnaża się go najczęściej z nasion, które wysiewa się w kwietniu lub lipcu w inspektach, roślinę do gruntu wysadza się we wrześniu. Można też pozyskiwać sadzonki ze starszych, dobrze rozrośniętych kęp.

Pokrój

Aster alpejski to roślina wieloletnia, półróżyczkowa, miękko owłosiona. Zwykle rośnie małymi kępkami.

Kwiaty

Kwiaty języczkowe fioletowe, rurkowate żółte, zebrane w koszyczki umieszczone pojedynczo na szczytach łodyg. Koszyczki te mają zieloną okrywę z wąskich, lancetowatych listeczków. Zewnętrzne, języczkowe kwiaty w koszyczku to kwiaty żeńskie , wewnętrzne, żółte, to kwiaty męskie. Kwiaty żeńskie mają jeden słupek, ich języczki wycięte są w 2-3 ząbki.

Łodyga

Wzniesiona lub podnosząca się, wysokości 15-40 cm. Dość gruba i przylegająco owłosiona.

Owoc

Drobne niełupki z puchem kielichowym. Roślina wiatrosiewna.

Liście

Odziomkowe łopatkowe lub klinowate, krótkoogonkowe. Wyrastające skrętolegle liście łodygowe są lancetowate, siedzące. Wszystkie liście są całobrzegie i silnie owłosione.

Kłącze

Silne, ukośnie rosnące.

Zastosowanie

Jest uprawiany jako roślina ozdobna do ogródków skalnych. Jest w pełni mrozoodporny (strefy mrozoodporności 3-9). Wyhodowano wiele odmian ozdobnych o różnych barwach, m.i n: 'Albus’, 'Dunkle Schőne’, 'Pinkie’. Odmiana 'Trimix’ ma wysokość do 20 cm i trójkolorowe kwiat: białe, różowe i niebieskie.

Aster alpejski

Aster alpejski