Inne nazwy: kela egipska, aminek zębodłubka

Aminek egipski jest  gatunkiem rośliny zielnej. Rośnie dziko w Azji Zachodniej, Afryce Północnej, na Maderze, Wyspach Kanaryjskich oraz w Europie Południowej. Z wyglądu podobna do kopru włoskiego.

Jest to roślina ciepłolubna, o długim okresie wegetacji, wynoszącym od 160 do 210 dni. Uprawiany był już w starożytnym Egipcie. Próby aklimatyzacji w Polsce zakończyły się fiaskiem, ze względu na wczesne przymrozki.

Pokrój

Aminek egipski to roślina silnie rozgałęziona, w naturze do 50 cm wys., w uprawie do 120. Łodyga dęta, tylko w węzłach pełna. Dołem słabo bruzdkowana.

Liście

O pochwiastej nasadzie są delikatne, dwu-, trzykrotnie dzielne.

Kwiaty

Zebrane w baldach złożony z pokrywami i pokrywkami. Kwiaty małe, o nieprzyjemnym zapachu, obupłciowe, z pięcioma białymi płatkami. Pręcików od 2 do 5, z dwukomorowymi, różowymi pylnikami. Słupek o dwóch szyjkach, tworzy się z dwóch zrośniętych owocolistkówzrośniętych z dnem kwiatowym. Dwie szyjki słupka osadzone są na poduszeczce discus, która jednocześnie jest miodnikiem nectaria. Kwiaty zebrane są w kwiatostany baldachy o średnicy do 22 cm.

Owoc

Rozłupnia rozpadająca się na dwie rozłupki, jajowate, wydłużone, z pięcioma żeberkami. MTN wynosi 0,5 do 0,85 g.

Korzeń

Palowy, biały, słabo rozgałęziony.

Zastosowanie

Twarde i aromatyczne szypuły kwiatostanów używane są do wytwarzania wykałaczek.

Roślina lecznicza

Aminek egipski jest stosowany pomocniczo, jako lek rozkurczający, w leczeniu choroby wieńcowej, kamicy nerkowej i astmy oskrzelowej.

Surowiec zielarski: owoc aminka egipskiego ? Ammi visnagae fructus.