Inne nazwy: gałgant chiński, gałgant wielki

Alpinia lekarska jest gatunkiem roślin z rodziny imbirowatych. Pochodzi z południowych Chin, Indochin i Tajwanu. Obecnie uprawiana również na wschodnich wybrzeżach Indii, w Japonii i Antylach.

Kłącze

Grube, guzowate, płożące się. Pędy do 2 m wysokości.

Kwiaty

Zebrane w wiechy, drobne, korona zielonkawa, rurkowata u podstawy, wyżej dzwonkowata, trójłatkowa, kielich biały, trzyząbkowy,słupek jeden, pręcik płodny jeden, dwa przekształcone w prątniczki, dwa przekształcone w dużą, czerwonoplamą warżkę i jeden zupełnie zredukowany. Kwiaty mają przyjemny zapach.

Liście

Długie, wąskolancetowate, osadzone pochwiasto.

Owoce

Czerwona, mięsista jagoda wielkości grochu, zawierająca trzy czarne nasiona o nieprzyjemnym zapachu i gorzkim smaku.

Zastosowanie

Roślina przyprawowa

Najbardziej cenione kłącze ze wszystkich alpinii o smaku przypominającym imbir, jednak delikatniejszym. Alpinię faworyzuje kuchnia indonezyjska, gdzie jest podstawową przyprawą narodowej potrawy o nazwie „nasi goreng”.

Roślina lecznicza

Surowiec zielarski: kłącze – Galangae rhizoma

Składniki: galganol, alpinol, żywice i najwięcej olejku eterycznego z wszystkich alpinii.

Działanie i zastosowanie: najlepiej przyswajalna jest nalewka alkoholowa. W tym celu sproszkowane kłącze omawianej rośliny zalewa się przynajmniej 40° wódką i maceruje w szczelnie zamkniętym słoiku typy twist-off przez okres jednego miesiąca. Przyjmuje się po 15?20 kropli na wodę, 3 razy dziennie.

Systematyczne zażywanie – przez przynajmniej 3-4 tygodnie – nalewki (po 1 łyżeczce 3 razy dziennie) wyreguluje stolce i trawienie. Ponadto działa również słabo przeciwbólowo, bakteriobójczo i grzybobójczo. Zewnętrzne stosowanie nalewki zalecane jest w raku skóry.

Nalewka na kłączach alpinii zalecana jest na poprawienie trawienia, bóle brzucha spowodowane niestrawnością albo lekkim zatruciem pokarmowym, spowodowanym spożyciem ciężkostrawnych i tłustych potraw. Ponadto także w stanach zapalnych żołądka i jelit, oraz w reumatyzmie.