Inne nazwy: gałgant chiński, dziki kardamon

Alpinia galgant jest gatunkiem okazałej byliny zaliczanej do rodziny imbirowatych, rzadziej i dawniej według niektórych systemów do strelicjowatych.

Roślina ta pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej, gdzie dziko rośnie w Malezji, natomiast jej towarowe plantacje znajdują się również w innych krajach, m.in. w Chinach i Cejlonie.

Pokrój

Alpinia galgant osiąga imponujące rozmiary, dorasta do 2,5 metra wysokości.

Liście

Liście ta roślina ma szerokolancetowate, kwiaty zaś białe, skupione w wiechowate kwiatostany.

Owoce

Owoce wiążące się po przekwitnięciu to kuliste torebki z zawartymi wewnątrz drobnymi nasionami.

Kłącze

Organem trwałym rośliny jest masywne, bulwiaste kłącze, z którego wyrasta część nadziemna.

Zastosowanie

Roślina lecznicza

W celach leczniczych stosuje się nalewkę, której przyjmowanie zalecane jest w niestrawności, bólach żołądka i jako specyfik pobudzający apetyt i ułatwiający trawienie.

Nalewka ta może być przyrządzana w warunkach domowych (łyżka sproszkowanego kłącza zalewana jest 100 g spirytusu i pozostawiana na okres 4 tygodni w miejscu ciepłym, po czym odfiltrowany płyn mieszany jest z 250 ml co najmniej 40° wódki i przechowywany w szczelnym zamknięciu).

W celach leczniczych, przyjmuje się 1 łyżeczkę nalewki rozcieńczonej w niewielkiej ilości przegotowanej wody, 3 razy dziennie.

Sztuka kulinarna

Kłącze tej rośliny zawiera olejek eteryczny, alpinon i galganol, odpowiedzialne za ostry smak, przypominający nieco smak imbiru, tylko że gorzkawy. Dostarcza ono cennej, aromatycznej, ostrej, piekącej i nieco gorzkawej przyprawy, przejawiającej pewną wartość leczniczą.

Pewną wartość przyprawową mają także nasiona gałganta. Jako przyprawy używa się jednak zwykle drobno, na proszek zmielonych, wysuszonych kłączy.

Przyprawa taka stosowana jest do wołowiny, ryb, kartoflanki, zupy grochowej i fasolowej oraz tłustych sosów.