Archiwa tagu: alpejski

Przelot alpejski

Przelot alpejski to gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny bobowatych. Występuje na Półwyspie Bałkańskim, w Alpach i Karpatach. W Polsce wyłącznie w Tatrach (roślina tatrzańska). Jest tu rośliną dość pospolitą.

Siedlisko: porasta Hale, skały, upłazy i naskalne murawy. Występuje na wapiennym podłożu (roślina wapieniolubna). Rośnie po piętro halne, z głównym centrum występowania w reglu górnym i piętrze kosówki.

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Carici sempervirentis-Festucetum.

Jest to roślina trująca.

Łodyga

Wzniesiona, prosta, o wysokości 10-30 cm. Cała jest przylegająco, delikatnie owłosiona. Tylko w dolnej części posiada 1-3 liście, górą jest bezlistna.

Kwiaty

Motylkowe, złocistożółtej barwy, tworzące dużą główkę na szczycie łodygi. Kwiaty wyrastają na bardzo krótkich szypułkach. Mają rozdęty i owłosiony kielich o długości 13-16 mm, który po przekwitnięciu staje się brudnoszary. Korona o długości 16-20 mm z żagielkiem o długości 8-9 mm, słupek otoczony 10 pręcikami zrośniętymi w rurkę.

Liście

Liczne liście odziomkowe tworzące różyczkę. Liście są nieparzysto-pierzaste z dużym listkiem szczytowym. Czasami odziomkowe liście składają się tylko z listka szczytowego.

Owoc

Strąk zawierający jedno tylko nasiono i znajdujący się wewnątrz kielicha.

Przelot alpejski

Przelot alpejski

Różanecznik alpejski

Różanecznik alpejski to gatunek krzewu, należący do rodziny wrzosowatych. Pochodzi z Europy Środkowej, z Pirenejów i Alp. Zasiedla tam lasy górskie w górnej granicy ich pionowego zasięgu. Jest uprawiany jako roślina ozdobna od 1739 roku. W Polsce nie występował, został sprowadzony ok. 1900 roku i posadzony w Karkonoszach. Była to więc celowa introdukcja. Obecnie występuje w jednym tylko miejscu, mianowicie w Sudetach, w paśmie Karkonoszy. Rośnie tam w Sowiej Dolinie w jarze Płóknica na 10 stanowiskach, w liczbie ok. 30 okazów. Oznacza to, że nie rozprzestrzenił się poza rejon, gdzie został introdukowany.

Sadzi się go tylko wraz z bryłą korzeniową. W utrzymaniu wilgoci pomaga ściółkowanie podłoża. Łatwo można przesadzać nawet duże różaneczniki (oczywiście wraz z bryłą korzeniową), gdyż mają zwartą, niedużą bryłę korzeniową. Należy systematycznie nawozić od maja do sierpnia, ale niedużymi dawkami nawozów, gdyż jest wrażliwy na zasolenie gleby, lub stosować nawozy o przedłużonym działaniu.

Koniecznie należy stosować nawozy kwaśne (siarczan(VI) amonu, siarczan potasu), a najlepiej specjalne mieszanki nawozów do rododendronów. Nie należy wapnować. Aby rośliny obficie kwitnęły na następny rok, należy po przekwitnięciu ściąć całe kwiatostany, gdyż stają się nieładne, a ponadto wyczerpują nadmiernie roślinę. Nie wymaga żadnego cięcia, należy tylko usuwać uschnięte liście i obumarłe pędy.

W Polsce jest całkowicie mrozoodporny (strefy mrozoodporności 4-9), znosi bez szwanku najcięższe u nas mrozy, pod warunkiem, że na jesieni został dobrze nawodniony. Lubi miejsca półcieniste, o stałej wilgotności podłoża. Podłoże powinno być żyzne, próchniczne, o kwaśnym odczynie (pH 4? 5). Takie podłoże można otrzymać poprzez dodanie do dobrej ziemi ogrodniczej kwaśnego torfu, zmielonej kory lub przegnitego igliwia.

Źle toleruje silne wiatry, (powodujące zwiększoną transpirację), dlatego powinien rosnąć na zasłoniętym stanowisku. Doskonale prezentuje się na tle iglaków.

Liście i młode gałązki różanecznika alpejskiego są trujące.

 

Pokrój

Mały krzew, o wysokości nie przekraczającej 40 cm.

Kwiaty

Wyrastają na długich szypułkach w kwiatostanach na szczytach pędów, ponad liście. Mają różowoczerwony kolor, są piękne i duże. Zapylane są przez owady.

Liście

Eliptyczne, zimozielone, skórzaste liście o kolorze intensywnej zieleni. Liście są bardzo duże w stosunku do niewielkich rozmiarów rośliny.
Różanecznik alpejski

Różanecznik alpejski

Aster alpejski

Jest to gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w stanie dzikim w górach Europy, Azji i Ameryki Północnej. W Polsce w Tatrach i Pieninach. Jest rośliną rzadką.

Aster alpejski to bylina. Przedprątne kwiaty zapylane przez błonkówki kwitną od maja do czerwca.

Siedlisko: w górach rośnie na skalnych półkach, w szczelinach skał i u ich podnóża, na żwirku wapiennym lub niskich murawach, na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Roślina wapieniolubna i ciepłolubna, w związku z tym dużo częściej występuje na południowej stronie skał. Jej pionowy zasięg wynosi w polskich Tatrach do 2000 m n.p.m. W Alpach ta górska roślina rośnie aż do wysokości 3195 m n.p.m. (spotkać go można na szczycie Mont Blanc).

Roślina ta wymaga gleby przepuszczalnej i przeciętnie wilgotnej, najlepiej o obojętnym odczynie.Stanowisko powinno być słoneczne. Mrozoodporność wystarczająca. Rozmnaża się go najczęściej z nasion, które wysiewa się w kwietniu lub lipcu w inspektach, roślinę do gruntu wysadza się we wrześniu. Można też pozyskiwać sadzonki ze starszych, dobrze rozrośniętych kęp.

Pokrój

Aster alpejski to roślina wieloletnia, półróżyczkowa, miękko owłosiona. Zwykle rośnie małymi kępkami.

Kwiaty

Kwiaty języczkowe fioletowe, rurkowate żółte, zebrane w koszyczki umieszczone pojedynczo na szczytach łodyg. Koszyczki te mają zieloną okrywę z wąskich, lancetowatych listeczków. Zewnętrzne, języczkowe kwiaty w koszyczku to kwiaty żeńskie , wewnętrzne, żółte, to kwiaty męskie. Kwiaty żeńskie mają jeden słupek, ich języczki wycięte są w 2-3 ząbki.

Łodyga

Wzniesiona lub podnosząca się, wysokości 15-40 cm. Dość gruba i przylegająco owłosiona.

Owoc

Drobne niełupki z puchem kielichowym. Roślina wiatrosiewna.

Liście

Odziomkowe łopatkowe lub klinowate, krótkoogonkowe. Wyrastające skrętolegle liście łodygowe są lancetowate, siedzące. Wszystkie liście są całobrzegie i silnie owłosione.

Kłącze

Silne, ukośnie rosnące.

Zastosowanie

Jest uprawiany jako roślina ozdobna do ogródków skalnych. Jest w pełni mrozoodporny (strefy mrozoodporności 3-9). Wyhodowano wiele odmian ozdobnych o różnych barwach, m.i n: 'Albus’, 'Dunkle Schőne’, 'Pinkie’. Odmiana 'Trimix’ ma wysokość do 20 cm i trójkolorowe kwiat: białe, różowe i niebieskie.

Aster alpejski

Aster alpejski

 

Powojnik alpejski

Jest to gatunek pnącza z rodzaju powojników, występuje w Europie i Azji (Syberia, Kirgistan, Mongolia). Jest to jeden z trzech gatunków występujących w Polsce w stanie naturalnym, rośnie najczęściej w Tatrach, także w Pieninach, Gorcach, Beskidzie Niskim i w Bieszczadach.

Powojnik alpejski to pnącze, chamefit. Okres kwitnienia przypada od maja do sierpnia. Siedlisko: rośnie w lasach i zaroślach, wśród kosówki, od pogórza popiętro subalpejskie, najczęściej wzdłuż rzek, przeważnie na podłożu wapiennym, rzadziej na krzemianowym. Cała roślina jest lekko trująca. Przy doustnym spożyciu powoduje biegunkę, skurcze i podrażnienia skóry. W stanie wysuszonym nie powoduje już podrażnień skóry.

 

Łodyga

Pnąca się, drewniejąca, dorasta do 2 m. Przytrzymuje się podpór ogonkami liściowymi.

Kwiaty

Pojedyncze, szerokodzwonkowate, osadzone na długich szypułkach, zwisłe, czteropłatkowe, o średnicy 4?6 cm są nieco mniejsze niż u mieszańców ogrodowych, w kolorze niebieskofioletowym. W środku widoczne są liczne, białe prątniczki(zredukowane pręciki), które są o połowę krótsze od działek. Spotykane są także odmiany o kwiatach białych, różowychi czerwonobrązowych. Kwiaty pojawiają się na zdrewniałych, zeszłorocznych pędach.

Liście

Ulistnienie naprzeciwległe, liście podwójnie trójdzielne, o długich ogonkach.

Owoce

Drobne niełupki zebrane w gęsty kulisty owocostan. Poszczególne niełupki posiadają wydłużony, pierzasty dzióbek powstały z szyjki słupka.
Zastosowanie

Roślina ozdobna

Ze względu na atrakcyjny wygląd, mrozoodporność oraz małe wymagania liczne odmiany uprawiane są jako rośliny ozdobne. Jest także bardziej odporny na warunki glebowo-klimatyczne od mieszańców ogrodowych, jest całkowicie mrozoodporny i zakwita bardzo wcześnie. W uprawie znajduje się nie tylko typowa forma gatunku, ale również inne, bardziej ozdobne kultywary, np. Frances Rivis o dużych kwiatach.
Powojnik alpejski

Powojnik alpejski