Inna nazwa: jaskier odłogowy

Jaskier polny jest gatunkiem rośliny z rodziny jaskrowatych.

W stanie dzikim występuje w Azji, Europie i Afryce Północnej.

W Polsce jest archeofitem (antropofit zadomowiony).

Występuje na niżu oraz na pogórzu.

Rośnie na polach, miedzach i ugorach.

Preferuje gleby gliniaste i wapienne (roślina wapieniolubna).

Jaskier polny jest chwastem zbożowym.

Jest rośliną jednoroczną lub dwuletnią.

Kwitnie od maja do czerwca.

Jest rośliną trującą (zawiera trującą ranunkulinę).

Jaskier polny jest umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia V).

Łodyga

Pędy są wzniesione lub podnoszące się na wysokość 20-60 cm.

Kwiaty

Kwiaty tej rośliny są bladożółte, o średnicy do 12 mm, wyrastające na długich, owłosionych szypułkach. W czasie kwitnienia działko kwiatu odgięte. Miodniki z zastawką. Liczne pręciki i słupki.

Liście

Odziomkowe niepodzielone, stożkowate lub łopatkowate, na wierzchołku grubo ząbkowane. Dolne liście łodygowe zwykle trójdzielne z równowąskimi odcinkami, górne podwójnie trójdzielne, o wrębnych odcinkach.

Owoce

Zebrane w kulisty owocostan. Owocki o długości 3-8 mm z długimi i zakrzywionymi dzióbkami. W jednym kwiatku powstaje ich 4-8.

Jaskier polny