Gwiazdnica pospolita to gatunek rośliny z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae). Gatunek kosmopolityczny, występuje w stanie dzikim na całym niemal świecie. W Polsce jest pospolita na całym obszarze.

Roślina jednoroczna lub dwuletnia. Ziele zawiera pinit i saponiny, witaminę C, prowitaminę A. Kwitnie od maja do października (często cały rok). Na jednej roślinie dojrzewa kilka tysięcy nasion (do 25 tysięcy). Nasiona zachowują zdolność kiełkowania przez 20 lat. Kiełkuje przez cały rok, także pod śniegiem. Rośnie w miejscach ruderalnych, na polach, w ogrodach, winnicach. Gatunek o zasięgu okołobiegunowym. W Europie środkowej występuje od niżu po położenia górskie, wyjątkowo nawet po piętro subalpejskie. Roślina azotolubna. Uważana za niepożądany chwast. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Stellarietea mediae. Świadczy o żyzności gleby, przede wszystkim o dużej zawartości w niej azotu. Jej liście i nasiona stanowią pożywienie dla ptaków.

Gwiazdnica pospolita to roślina trująca – przede wszystkim ziele.

Pokrój

Roślina tworząca łany, drobna i delikatna.

Kwiaty

Białe, drobne, ustawione wierzchołkowo lub widlasto. Płatki korony głęboko rozcięte, nie dłuższe od kielicha, płatki korony i działki kielicha długości 2 mm, często ich brak.

Łodyga

Rozesłane łodygi, podnoszące się lub wzniesione, długie na 3?40 cm, obłe, z pojedynczym szeregiem włosków. Łamliwe, często silnie rozgałęzione.

Korzeń

Słaby korzeń główny, liczne korzenie boczne, ukorzenia się płytko.

Liście

Drobne, jajowate, zaostrzone, naprzeciwległe. Górne prawie siedzące, dolne długoogonkowe. Nerwacja liścia pierzasta.

Owoce

Podługowata torebka zawierająca szarobrunatne, nerkowate nasiona, długości ok. 1,5 mm.

Zastosowanie

Roślina używana była dawniej jako dobra pasza dla kurcząt i indyków. Młode ziele nadaje się także na sałatki dla ludzi. Jej zielona masa nadaje się na kompost.