Gnidosz błotny jest gatunkiem z rodziny zarazowatych.
Występuje w Europie, na Kaukazie i w Kanadzie.
W Polsce dość często spotykany na całym niżu.
Środowiskiem tej rośliny są mokre łąki i torfowiska.
W górach występuje po regiel dolny.
W Polsce gnidosz błotny jest gatunkiem narażonym na wymarcie.
Jest to roślina jednoroczna lub dwuletnia, hemikryptofit.
Gnidosz błotny jest półpasożytem.
Na łąkach jest chwastem (osłabia sąsiednie rośliny wysysając z nich wodę i sole mineralne).
Jest rośliną miododajną i owadopylną.
Kwitnie od maja do lipca.
Zapylana jest przeważnie przez trzmiele.
Gnidosz błotny jest także rośliną trującą (ziele i nasiona).
Podgatunki:
- Pedicularis palustris L. subsp. palustris;
- Pedicularis palustris L. subsp. opsiantha (Ekman) Almquist z Uznamu ? o koronie średnicy ok. 15 mm i rozgałęzieniach łodygi o grubości prawie równej ich długości.
Łodyga
Wzniesiona, prosta, o wysokości 20?60 cm, górą rozgałęziająca się. Jest prawie naga, w środku pusta.
Liście
Pierzastodzielne, o lancetowatych i karbowanych odcinkach, siedzące, żółtozielonego koloru.
Kwiaty
Kwiaty tej rośliny są zebrane w luźne grono. Są to kwiaty grzbieciste, wyrastają w kątach liści na krótkich szypułkach. Mają dwuwargowy rozdęty kielich z pierzastowciętymi i odgiętymi do tyłu łatkami. Jest to kielich trwały, pozostający po przekwitnięciu. Purpurowa lub różowa korona o rurce dłuższej od kielicha, orzęsiona na bokach.
Dolna warga zamyka wejście do gardzieli korony, górna, dwuząbkowa warga jest ściśnięta po bokach. 1 słupek, 4 dwusilne pręciki ukryte pod górną wargą. Nektaria umieszczone u podstawy słupka, ale dostęp do nich utrudniają włoski pręcików.
Owoc
Dwukomorowa, otoczona kielichem, okrągła torebka.
Korzeń
Posiada ssawki, którymi wrasta w korzenie sąsiadujących roślin.