Rumian psi to gatunek rośliny z rodziny astrowatych.

Rodzimy obszar występowania to cała niemal Europa (bez Finlandii,Irlandii, Islandii), Azja Zachodnia, Kaukaz, Zakaukazie, Dagestan, Arabia Saudyjska, Afryka Północna, Madera i wyspy Kanaryjskie. Obecnie jednak jest to gatunek o kosmopolitycznym zasięgu, rozprzestrzenił się bowiem jako uciekinier z upraw lub gatunek zawleczony również na Azorach, w niektórych rejonach Afryki, w Australii, Nowej Zelandii i Ameryce Północnej. W Polsce występuje na całym terenie, po niższe położenia górskie, częsty jest w południowo-zachodniej części kraju.

Roślina jednoroczna. Kwitnie od czerwca do września. Siedlisko: miejsca ruderalne, przydroża. Liście wydzielają dość silny zapach, przez wielu uważany za nieprzyjemny.

Roślina jest lekko trująca.

Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, na przepuszczalnej glebie. Można uprawiać z nasion. Łatwo rozmnaża się przez podział jesienią lub wiosną, można też przez sadzonki pobierane latem. Zakwita późnym latem. Po przekwitnieniu roślinę usuwa się.

 

Pokrój

Roślina zielna o nieprzyjemnym zapachu, rzadko owłosiona.

Kwiaty

Zebrane w koszyczki o średnicy 12-26 mm. Kwiaty języczkowate białe, odginają się w dół po przekwitnieniu. Wąskolancetowate plewinki tylko w środkowej części koszyczka.

 

Łodyga

W dole często krzaczkowato rozgałęziona.

Liście

Dwu- lub trzykrotnie pierzastosieczne, złożone z szczeciniastorównowąskich łatek.

Owoce

Obłe niełupki z niewielkimi brodawkami, delikatnie żeberkowane.

 

Zastosowanie

Dawniej wykorzystywany jako roślina lecznicza, obecnie zapomniany.

Rumian psi jest uprawiany jako roślina ozdobna.