Inne nazwy: berberys brodawkowaty, berberys gruczołowaty

Berberys gruczołkowaty to gatunek krzewu, należący do rodziny berberysowate. W naturalnym środowisku występuje w Chinach. W Polsce uprawiany jako roślina ozdobna.

Nie wymaga żadnego cięcia formującego, ma naturalny, prawidłowy kształt. Należy tylko ewentualnie usuwać suche pędy. Jest mało podatny na choroby i szkodniki. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Jest wytrzymały na mróz. W czasie surowych zim może przemarznąć, ale łatwo odtwarza się. Może rosnąć na stanowiskach słonecznych i półcienistych.

Pokrój

Krzew o trójdzielnych ostrych kolcach i zimozielonych liściach. Gałęzie łukowato zwisają. Ma kulisty pokrój i dorasta do 1,5 m wysokości.

Kwiaty

Ma pojedyncze, złocistożółte kwiaty o średnicy ok. 1 cm. Są to kwiaty 6-płatkowe i 6-działkowe. Kwitnie obficie w maju, jest owadopylny.

Liście

Liście drobne (2-2,5 cm), na krótkich ogonkach, błyszczące o wydłużonym, jajowatym kształcie. ciemnozielone, skupione pęczki. Wyrastają w kątach kolców o długości 1-2 cm. Brzegi blaszki liściowej mają kilka kolczastych ząbków. Są to liście zimozielone, ale w zimie przy dużych mrozach przebarwiają się na czerwono.

Owoc

Podłużna, o eliptycznym kształcie jagoda z sinym nalotem. W zimie owoce berberysu są chętnie zjadane przez ptaki.

Zastosowanie

Berberys jest sadzony jako roślina ozdobna. Walorami ozdobnymi berberysu gruczołkowatego są: zimozielone, błyszczące liście, ładny i gęsty pokrój krzewu, owoce. Nadaje się do małych ogrodów, na żywopłoty, do obsadzania skarp i jako roślina okrywowa. W ogródku dobrze wygląda w zestawieniu z roślinami iglastymi oraz krzewami i drzewami o kontrastowym zabarwieniu.

Berberys gruczołkowaty