Jest to gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie i Azji. W Polsce tylko w Karpatach. Czasami można spotkać formy zdziczałe, pochodzące z uprawy (ergazjofigofity) także poza Karpatami.

Wierzba siwa rośnie nad górskimi potokami w Karpatach. W Tatrach sięga do regla górnego. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Salicion eleagni i Ass. Salici-Myricarietum. Roślina miododajna i owadopylna, kwitnie od kwietnia do maja. Nasiona rozsiewane przez wiatr.

Pokrój

Przeważnie krzew, rzadziej drzewo, o wysokości do 6 m i o wzniesionych i odstających gałęziach.

Kwiaty

Roślina dwupienna, kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami. Kotki żeńskie o długości do 6 cm i szerokości 0,8 cm, na wyraźnych szypułkach, zgięte. Mają jednobarwne przysadki (żółte). W kwiatach żeńskich słupki nagie, na krótkim trzonku z wyraźną szyjką i podzielonymi znamionami. Kotki męskie o długości do 3 cm i szerokości 0,6 cm, wyrastają na szypułce o długości 0,5 cm. Mają przysadki dwubarwne, na szczycie czerwono lub brązowo nabiegłe, nagie, lub na brzegu orzęsione. Kwiaty męskie z jednym miodnikiem i dwoma owłosionymi dołem pręcikami o żółtych pylnikach. Nitki pręcików zrośnięte co najwyżej do połowy długości.

Pęd

Roczne gałązki czerwonawe, starsze delikatnie, szaro omszone. Pączki przylegające, bardzo blisko siebie (co ok. 1 cm), okryte jedną łuską.

Liście

Równowąskolancetowate, o długości 8-12 cm i szerokości ok. 1 cm. Końce liści zaostrzone, brzegi podwinięte i na szczycie delikatnie piłkowane, bez przylistków. Górą ciemnozielone, spodem kutnerowato owłosione, srebrzyste. Nerw środkowy żółtawy.

Owoc

Torebka z licznymi i drobnymi nasionami.

Zastosowanie

Wierzba siwa jest jednym z gatunków roślin energetycznych.

Roślina uprawna: często uprawiana, jako roślina ozdobna, szczególnie do zadrzewień krajobrazowych.

Wierzba siwa