Rutwica lekarska jest gatunkiem rośliny z rodziny bobowatych.

Pochodzi z Afryki Północnej (Algeria, Maroko), Pakistanu w Azji oraz wschodniej, południowej i środkowej Europy.

Rozprzestrzenia się także w innych regionach.

W Polsce występuje rzadko, tylko w południowej części kraju jako gatunek zawleczony, kenofit i efemerofit.

Rośnie na mokrych łąkach, brzegach wód i w wilgotnych zaroślach.

Rutwica lekarska jest byliną i hemikryptofitem.

Kwitnie od lipca do sierpnia.

Rutwica lekarska jest rośliną trującą.

Pokrój

Rutwica lekarska ma rozgałęzione łodygi, wysokie do 60 cm. Łodygi są żywozielone.

Kwiaty

Kwiaty tej rośliny są motylkowe, niebieskawe, rzadziej białe i zebrane w grona. Wszystkie pręciki zrośnięte w rurkę wokół słupka.

Liście

Liście rutwicy są krótkoogonkowe, nieparzystopierzaste o 11-17 lancetowatych listkach. Przylistki duże, wolne zaostrzone.

Owoc

Owocem rutwicy lekarskiej jest wzniesiony, nagi strąk z kilkunastoma brunatnymi nasionami.

Zastosowanie

Roślina lecznicza

Surowiec zielarski: ziele (Herba galegae). Zawiera pochodne guanidyny (galegina i hydroksy-4-galegina), pochodną chinazoliny ? peganinę, gorycze, garbniki, czterocukier stachyoza, sole mineralne.

Zbiór i suszenie: w lipcu lub w sierpniu zbiera się zakwitające, górne części pędów i suszy w suszarniach naturalnych w cieniu i przewiewie.

Działanie: rutwica lekarska obniża stężenie glukozy we krwi w cukrzycy, pobudza także wydzielanie mleka u kobiet karmiących i w nieznacznym stopniu działa moczopędnie i napotnie. Używane jest pomocniczo przy leczeniu cukrzycy oraz do pobudzania laktacji u kobiet.