Jaskier wielki to gatunek rośliny należący do rodziny jaskrowatych. Występuje w stanie dzikim w Europie i Azji. W Polsce dość pospolity.

Bylina, hemikryptofit, hydrofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Rośnie na torfowiskach, wilgotnych łąkach, brzegach ścieków i stawów, w trzcinowiskach, szuwarach.

W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Magnocaricion. Liczba chromosomów 2n = 112, 128.

Jaskier wielki to roślina trująca.

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie roślin narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożeniaV).

Łodyga

Wzniesiona, u nasady z pustymi, podziemnymi rozłogami, u góry obficie rozgałęziona. Osiąga wysokość 50?150 cm. Pod ziemią roślina wytwarza długie rozłogi.

Kwiaty

Złotożółte o średnicy 2,5?4 cm. Składają się z 5 odwrotniejajowatych płatków, licznych pręcików i słupków.

Liście

Wąskolancetowate, zaostrzone, nie podzielone, rzadko słabo ząbkowane.

Owoc

O długości 2,5?4 mm, nagi lub z rzadka tylko szczeciniasto owłosiony.