Potoczna nazwa: rzeżucha
Pieprzyca siewna jest gatunkiem rośliny jednorocznej z rodziny kapustowatych (Brassicaceae). Pochodzi z południowo-zachodniej Azji, Pakistanu, Etiopii i Egiptu. Uprawiana i dziczejąca z upraw na całym świecie. Roślina znana jest w Polsce też pod zwyczajową nazwą „rzeżucha”, „rzeżucha siewna” lub „rzeżucha ogrodowa”, co jest o tyle mylące, że nazwa rzeżucha odnosi się do odrębnego rodzaju roślin.
Łodyga
Osiąga wysokość od 30-60 mm. Wzniesiona, rozgałęziona u góry, z sinozielonym nalotem.
Liście
Dolne liście są długoogonkowe, pierzaste o odcinkach całobrzegich lub nacinanych, środkowe są trójdzielne, a górne siedzące, niepodzielne, równowąskie.
Owoce
Nieduża, o długości 5-6 mm, okrągłojajowata, w górze oskrzydlona łuszczynka, zawierająca dwa gładkie nasiona.
Kwiaty
Kwiatostan w formie grona złożony z licznych białych lub jasnoróżowych kwiatków. Kwiatki są drobne, czterokrotne.
Nasiona
Drobne, czerwonawobrązowe, kształtu jajowatego, ostro zakończone, o wymiarach 2,2-3,2 mm długości, 1,0-1,5 mm szerokości i 0,6-1,4 mm grubości.
Zastosowanie
Pieprzyca siewna jest uprawiana od najdawniejszych czasów jako warzywo. Spożywana najczęściej w stanie pełnego rozwoju liścieni. Używana do przyprawiania zup, sosów, surówek, sałatek i serów. Powszechnie uprawiana przed Wielkanocą jako tradycyjna ozdoba oraz bogate źródło witamin.
Roślina zawiera witaminę C, B1, K. Nasiona zawierają 22-23% oleju, pozyskiwanego kiedyś do celów spożywczych i technicznych.
Pieprzyca siewna