Inna nazwa: obrecja ogrodowa

Żagwin ogrodowy to mieszaniec powstały w wyniku skrzyżowania A. deltoidea z innymi gatunkami żagwinu.

Wystarcza mu przeciętnie żyzna gleba, powinna być średnio wilgotna, przepuszczalna i mieć zasadowy odczyn. Wymaga słonecznego stanowiska. Jest wytrzymały na mróz, często jednak jego pędy uszkadzane są przez zimne wiatry i słońce. Na zimę najlepiej jest przykryć go gałązkami iglaków, nie należy natomiast przysypywać liśćmi i ściółka, gdyż powoduje to gnicie pędów.

Rozmnaża się go z sadzonek lub przez podział bryły korzeniowej. Najłatwiej ukorzeniają się pędy po przysypaniu ich ziemią.

Pokrój

Niska roślina darniowa tworząca szeroko ścielące się i gęste kobierce o wysokości do 10 cm.

Kwiaty

Drobne, różowo-fioletowe zebrane w krótkie grona. Kwitnie bardzo obficie od kwietnia do czerwca.

Liście

Pojedyncze, matowozielone, grubo ząbkowane, owłosione.

Zastosowanie

Żagwin ogrodowy jest uprawiany jako roślina ozdobna. Używany jest do obsadzania ogródków skalnych, obsadzania murków i na rabaty. Efektownie wygląda, gdy jego pędy zwisają z głazów lub murów. Jest jedną z 5 podstawowych bylin wiosennych (pozostałe to ubiorek wiecznie zielony, gęsiówka kaukaska, smagliczka skalna i floks szydlasty).

Żagwin ogrodowy