Inna nazwa: wawrzynek główkowaty
Wawrzynek główkowy to gatunek krzewu należący do rodziny wawrzynkowatych. Występuje dziko w południowej i środkowej Europie. W Polsce (gdzie osiąga północno-zachodnią granicę zasięgu) znaleźć go można na Wyżynie Lubelskiej, Wyżynie Sandomierskiej i w Kotlinie Sandomierskiej.
Roślina objęta jest ścisłą ochroną gatunkową. Gatunek umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) i na obszarze Polski uznany za gatunek zagrożony wyginięciem (kategoria zagrożenia V).
Cała roślina jest trująca.
Kwitnie w maju i czerwcu. Ze względu na długą rurkę kwiaty są zapylane przez długopyszczkowe trzmiele i motyle. Siedlisko: widne bory sosnowe i zarośla, nasłonecznione stoki. Preferuje suche, jałowe, bogate w węglan wapnia gleby. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnychgatunek charakterystyczny dla klasy Erico-Pinetea.
Pokrój
Kwiaty
Liście
Owoce
Pędy
Zastosowanie
Wawrzynek główkowy to roślina ozdobna ? chętnie sadzona w ogródkach skalnych. Wymaga słonecznego miejsca, stale wilgotnej i próchnicznej gleby. Rozmnaża się przez sadzonki lub przez odkłady. Źle znosi przesadzanie.