Świbka morska to gatunek byliny należący do rodziny świbkowatych (Juncaginaceae Rich.). Rozpowszechniona na półkuli północnej i południowej. W Europie na południe aż po Portugalię, północne i środkowe Włochy i Bułgarię. Nie występuje na wyspach atlantyckich. Spotykana raczej w regionach o klimacie umiarkowanym i zimniejszym.
Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków wymierających na izolowanych stanowiskach, poza głównym obszarem występowania (kategoria zagrożenia: [E]).
Występuje na rozproszonych stanowiskach, ale gromadnie na słonych łąkach i na wybrzeżu. Pojedynczo w głębi kraju.
Świbka morska to roślina trująca.
Pokrój
Łodyga
Kwiaty
Liście
Owoc
Zastosowanie
Z powodu zawartego w owocach węglanu sodu w południowej Europie używano tej rośliny do pozyskiwania sody.
Sztuka kulinarna
Świbka morska jest jadalna. Młode liście zbiera się przed kwitnieniem, ich smak jest mdłosłony, ale po gotowaniu znika swoisty zapach. Jest jarzyną podobną w smaku do szpinaku. Również owoce mogą być wykorzystywane: Indianie Ameryki Północnej spożywają je prażone.