Bylina do 40 cm wysokości, o bulwie korzeniowej głęboko wcinanej; łodyga dęta, kanciasta, 4?6-listna; liście odstające od łodygi, czerwonobrunatnoplamiste, dolne szerokolancetowate, górne zaostrzone; kwiatostan stożkowaty; kwiaty czerwone lub różowe; kwitnie od maja do czerwca; owoc ? torebka.

Występowanie:wilgotne łąki, torfowiska. Roślina chroniona.

Właściwości:bulwy korzeniowe storczyka zawierają: glikozydy, kwasy organiczne, białka, cukry, śluzy, skrobię, sole mineralne. Mają właściwości: przeciwbiegunkowe, osłaniające, zmiękczające, przeciwzapalne.

Zastosowanie weterynaryjne

Odwar z korzenia storczyka podaje się zwierzętom przy nieżytach układu pokarmowego.

Utartą bulwę storczyka podaje się w karmie bydłu i koniom, dla pobudzenia apetytu i lepszego przyswajania pokarmów.

Świeży utarty korzeń (bulwę) storczyka lub suchy sproszkowany korzeń, dodaje się do karmy kaczkom, gęsiom i indykom dla pobudzenia apetytu i szybkiego przyrostu wagi ciała.

Storczyk szerokolistny