Archiwa tagu: polny

Jaskier polny

Dodaj komentarz

Inna nazwa: jaskier odłogowy

Jaskier polny jest gatunkiem rośliny z rodziny jaskrowatych.

W stanie dzikim występuje w Azji, Europie i Afryce Północnej.

W Polsce jest archeofitem (antropofit zadomowiony).

Występuje na niżu oraz na pogórzu.

Rośnie na polach, miedzach i ugorach.

Preferuje gleby gliniaste i wapienne (roślina wapieniolubna).

Jaskier polny jest chwastem zbożowym.

Jest rośliną jednoroczną lub dwuletnią.

Kwitnie od maja do czerwca.

Jest rośliną trującą (zawiera trującą ranunkulinę).

Jaskier polny jest umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia V).

Łodyga

Pędy są wzniesione lub podnoszące się na wysokość 20-60 cm.

Kwiaty

Kwiaty tej rośliny są bladożółte, o średnicy do 12 mm, wyrastające na długich, owłosionych szypułkach. W czasie kwitnienia działko kwiatu odgięte. Miodniki z zastawką. Liczne pręciki i słupki.

Liście

Odziomkowe niepodzielone, stożkowate lub łopatkowate, na wierzchołku grubo ząbkowane. Dolne liście łodygowe zwykle trójdzielne z równowąskimi odcinkami, górne podwójnie trójdzielne, o wrębnych odcinkach.

Owoce

Zebrane w kulisty owocostan. Owocki o długości 3-8 mm z długimi i zakrzywionymi dzióbkami. W jednym kwiatku powstaje ich 4-8.

Jaskier polny

Jaskier polny

Powój polny

Dodaj komentarz

Powój polny to gatunek byliny należący do rodziny powojowatych. Występuje w prawie całej Europie z wyjątkiem północy. W Polsce pospolity na niżu i pogórzu.

Roślina trująca: ziele i korzeń zawierają flawonoidy, kwas kawowy, żywice, garbniki i związki kumarynowe. Najsilniej trujące są nasiona.

Rośnie na polach, przydrożach, terenach ruderalnych, nasypach. W uprawach rolnych jest uporczywym chwastem, w zbożach powoduje ich wyleganie. Hemikryptofit, geofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy Agropyretea, Ass. Convolvulo-Agropyretum.

Chwast trudny do wytępienia. Rozłogi korzeniowe znajdują się głęboko, poza zasięgiem pługa. Mimo regularnego niszczenia odrostów roślina utrzymuje się przy życiu przez dwa lata, nim wyczerpie zgromadzone w korzeniach substancje zapasowe. W tym czasie może wytworzyć dziesiątki nowych odrostów.

 

Pokrój

Rośnie rozesłana na ziemi, jak długo ma dostateczną ilość światła.

Kwiaty

O lejkowatej kornie, w białoróżowe smugi, albo całkiem białe lub całkiem różowe. W pewnej odległości od kwiatu występują małepodkwiatki. Kwiaty otwierają się tylko przy słońcu i przekwitają po jednym dniu. Podczas kwitnienia wydzielają zapach migdałów. Kwiaty o długości do 26 mm zapylane przez motyle, roślina miododajna. Kwitnie od maja do października.

Łodyga

Pełzająca lub wijąca się, długości 20-100 (wyjątkowo 200) cm. Naziemna część owija się wokół innych roślin czy przedmiotów zawsze w lewo. Pod ziemią roślina posiada nitkowate i rozgałęzione kłącze.

Liście

Pojedyncze, na ogonkach, skrętoległe, u nasady strzałkowate lub lancetowate.

Owoc

Torebka zawierająca maksymalnie do 4 ciemnobrunatnych nasion.

Korzenie

Tworzy silnie rozwinięty system korzeniowy. Korzenie główne wrastają w głąb ziemi na 2-4 m. Odrastające od nich poziomo, na dużej głębokości korzenie boczne w odległości 1-2 m od korzenia głównego ponownie pionowo wrastają w ziemię. Na korzeniach bocznych jesienią wyrastają pączki przybyszowe, a z nich roślina tworzy nowe odrosty.
Powój polny

Powój polny

 

 

Mlecz polny

Dodaj komentarz

Mlecz polny to gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje w całej Europie, w środkowej i zachodniej Azji, na Syberii, Kaukazie i w Afryce Północnej (Algieria, Maroko, Tunezja).

Rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza tym rodzimym obszarem swojego występowania. W Polsce jest pospolity na niżu i w niższych położeniach górskich.

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do października, owoce rozsiewane są przez wiatr.

Roślina trująca, wydziela trujący sok mleczny.

Występuje na łąkach i w zaroślach, a także jako chwast w zbożach oraz w ogrodach i roślinach okopowych. Gatunek wyróżniający dla rzędu (O.) Polygono-Chenopodietalia.

Łodyga

Sztywna, pusta, dołem naga, dorastająca do 60-150 mm wysokości. Pod ziemią roślina wytwarza bardzo kruche, czołgające się kłącze.

Kwiaty

Zebrane w nielicznych koszyczkach tworzących podbaldach, języczkowe, żółte, obupłciowe. Słupki o żółtych szyjkach. Koszyczki o średnicy 4-5 cm, ich okrywa i szypułka gęsto ogruczolone. Po południu i przy złej pogodzie koszyczki kwiatowe zamykają się.

Liście

Liście na brzegach nierówno kolczasto ząbkowane, wrębne lub pierzastodzielne o sercowatej nasadzie. Często o sinej barwie.

Owoc

Ciemnobrunatna niełupka z puchem kielichowym, obustronnie 5-żebrowa.
Mlecz polny

Mlecz polny


Kurzyślad polny

Dodaj komentarz

Kurzyślad polny to gatunek rośliny należący do rodziny pierwiosnkowatych. Występuje w całej Europie, na dużej części Azji oraz w Afryce Północnej i Makaronezji. W polskiej florze archeofit, gatunek pospolity, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich.

Roślina jednoroczna. Słupek i pręciki dojrzewają równocześnie, kwiaty bez miodników, samopylne. Siedlisko: pola, ogrody, przydroża, wysypiska, winnice. Chwast segetalny występujący w większości rodzajów upraw, jednak o niewielkiej szkodliwości. Preferuje gleby gliniaste, bogate w składniki pokarmowe. Roślina częsta na niżu oraz niższych położeniach górskich. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Stellarietea mediae.

Roślina trująca: ziele zawiera saponiny, flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, gorycz.

Drugim przedstawicielem tego rodzaju występującym w Polsce, jest kurzyślad błękitny (Anagallis foemina) dużo rzadszy, słabo znany.

Tworzy mieszańce z kurzyśladem błękitnym. Kurzyślad polny też może mieć kwiaty niebieskie, jednak od kurzyśladu błękitnego odróżnia go brak ząbkowania płatków.

Na oglądanym pod światło liściu układ nerwów przypomina kurzą łapę i stąd pochodzi nazwa rodzajowa rośliny.

Na noc i podczas pochmurnej pogody kwiaty zamykają się. Otwarte rano kwiaty kurzyśladu są zwiastunem dobrej pogody.

Pokrój

Drobna roślina zielna, rozesłana.

Łodyga

Płożąca, czterokanciasta, długości około 10-20 cm, prawie naga, dołem rozgałęziająca się. Płożące się po ziemi pędy dość łatwo ukorzeniają się.

Kwiaty

Kwiaty o średnicy około 8 mm, ceglastoczerwone, na dość długich szypułkach wyrastających w kątach liści. Płatki korony rozpostarte, na brzegu gruczołowato owłosione, na wierzchołku słabo karbowane. Wąskolancetowate działki kielicha całobrzegie, niewiele krótsze od płatków korony. Pręciki przyrośnięte do gardzieli, o nitkach równej długości, w górnej części owłosionych fioletowymi (czasem białymi) włoskami. Pylniki 3-5 razy krótsze od nitek.Kwitnie od maja do października.

Liście

Ulistnienie przeważnie naprzeciwległe, czasami w okółkach po 3-4 liście. Liście o długości do 3 cm, jajowate, tępe lub nieco tylko zaostrzone, siedzące. Od spodu usiane czarnymi kropkami gruczołków.

Owoc

Torebka otwierająca się wieczkiem. Nasiona rozsiewane przez wiatr.

Korzeń

Rozgałęziony.

Zastosowanie

Kurzyślad polny to roślina lecznicza: znana i stosowana już w Starożytności. Obecnie bywa stosowana w medycynie ludowej i homeopatii.

Kurzyślad polny

Kurzyślad polny

Wiąz pospolity

Dodaj komentarz

Inna nazwa: wiąz polny.

Jest to gatunek rośliny z rodziny wiązowatych (Ulmaceae). Rodzime obszary jego występowania to: Europa, Azja Zachodnia i Kaukaz, Afryka Północna (Algeria, Maroko, Tunezja) i Wyspy Kanaryjskie.

Wiąz pospolity to fanerofit. Kwiaty przedsłupne, wiatropylne. Kwitnie w marcu-kwietniu. Siedlisko: lasy, brzegi rzek, aluwia. Jest gatunkiem ciepłolubnym. Występuje na całym niżu, w górach Europy sięga do 500 m n.p.m. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystycznydla All. Alno-Ulmion i Ass. Ficario-Ulmetum. Drzewo to jest rośliną żywicielską (podobnie jak inni przedstawiciele rodzaju wiąz) gąsienic motyla ogończyka wiązowca.

Pokrój

Drzewo zrzucające liście na zimę, o wysokości do około 30 metrów. Korona wielopostaciowa ? u formy typowej zwykle wysoko sklepiona, ale przy tym wąska. Konary stosunkowo krótkie, mocne, odstające prawie poziomo. Gałęzie na nich raczej niejednolite; boczne niekiedy przygięte i wiszące.

Kwiaty

Zebrane w gęste pęczki, na króciutkich szypułkach. Pręcików 4-5 z rudymi pylnikami, znamiona białe.

Kora

Kora brunatno szara, z długimi dość głębokimi bruzdami i wygrabionymi listwami. Pędy cienkie, gładkie, lekko błyszczące, brunatno czerwone lub ciemnoczerwone.

Owoce

Odwrotnie jajowate lub podłużne skrzydlaki; orzeszek wyraźnie powyżej środka.

Liście

Pączki owalne, spiczaste i tylko na szczycie nieco owłosione, poza tym błyszczące, czerwonobrunatne. Liście o długości 6-10 cm i szerokości 5-8 cm, przybierają rozmaite, zmienne kształty, choć przeważnie są odwrotnie jajowate lub podłużne, z wydłużonym wąskim wierzchołkiem i uderzająco skośną, asymetryczną nasadą liścia. Brzeg liścia jest niewyraźnie podwójnie piłkowany albo karbowany, z małymi, skierowanymi ku szczytowi ząbkami. Górna powierzchnia liścia zwykle błyszcząca i ciemnozielona, a dolna ? jaśniejsza i z wyraźnymi, pęczkami aksamitnych włosków w kątach większych nerwów, a poza tym naga.

Zastosowanie

Wiąz pospolity dawniej był powszechnie uprawiany jako drzewo parkowe i alejowe. Obecnie jako gatunek najbardziej podatny na holenderską chorobę wiązu prawie nie istniejący. Doskonale nadaje się na bonsai.

Wiąz pospolity

Wiąz pospolity