Archiwa tagu: mieczyk

Mieczyk gandawski

Mieczyk gandawski jest  mieszańcem roślin z rodziny kosaćcowatych.

Powstał w wyniku krzyżówki gatunków

Gladiolus psittacinus i Gladiolus cardninalis.

Pokrój

Mieczyk gandawski to bylina do 1,2 metra wysokości.

Liście

Liście są w kształcie mieczowatym.

Łodyga

Roślina ta posiada łodygę w dolnej części u nasady przekształconą w rodzaj bulwocebuli.

Kwiaty

Kwiaty mieczyka gandawskiego są duże, koloru od białego, poprzez kolory żółty, czerwony, szkarłat po lila.

Zebrane są w szczytowe grono.

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Mieczyk gandawski jest uprawiany jako ozdobna roślina gruntowa dająca wiele możliwości kolorystyki kwiatów w wyniku możliwości jej krzyżowania.

Mieczyk gandawski

Mieczyk gandawski

Mieczyk dachówkowaty

Jest to gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny kosaćcowatych. W Polsce występuje na całym terytorium, ale w górach dużo częściej. Roślina dawniej pospolita, obecnie rzadka, szczególnie na niżu.

Mieczyk dachówkowaty to bylina, geofit cebulkowy. Kwitnie w lipcu, zapylana jest przez błonkówki. Roślina wiatrosiewna.

Siedlisko: Wilgotne łąki, ugory, polany,zarośla, dąbrowy, w niektórych miejscach w górach i na Podhalu masowo. Na niżu rzadko spotykany. Dawniej rósł również w uprawachowsa i jęczmienia jako chwast. Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Molinion caeruleae, Ass. Triglochino-Glaucetum (reg.). Liczba chromosomów 2n= 60.

Roślina objęta w Polsce ochroną gatunkową. Roślina coraz rzadsza, również w górach. Często zbierana dla swych pięknych kwiatów. Łatwa do wyniszczenia, gdyż podczas zbierania przeważnie wyrywa się z ziemi wraz z bulwami. Przyczyną wyraźnego zanikania tego gatunku jest również zmiana sposobu użytkowania łąk: osuszania ich i zaorywania. Według Światowej Unii Ochrony Przyrody gatunek narażony na wymarcie (kategoria zagrożenia VU).

Łodyga

Pojedyncza, nierozgałęziona, sztywna, dorastająca do 1m (wraz z kwiatostanem).

Kwiaty

Duże kwiaty na szczycie łodygi zebrane w jednostronne, gęste grono złożone z kilku do kilkunastu kwiatów. Kwiaty grzbieciste, lejkowate, o długości ok. 2,5 cm. Okwiat niezróżnicowany na kielich i koronę, składający się z 6 purpurowoczerwonych działek, które są u nasady zrośnięte w krótki kieliszek. Najwyższa działka nieco szersza, najniższa dłuższa od pozostałych. Trzy dolne działki o nieco podgiętych brzegach maja ciemnoczerwone smugi z białym środkiem. Nitki trzech pręcików dwukrotnie dłuższe od zielonych pylników. Słupek z nitkowatą szyjką i trzema znamionami.

Liście

Jest ich zaledwie kilka (2-4), są całobrzegie, długie i sztywne. Mają mieczowaty kształt i obejmują pochwiasto dolną część łodygi. Długość 20-25 cm, szerokość ok. 2 cm.

Owoc

Trójkanciasta torebka z licznymi, oskrzydlonymi nasionami.

Część podziemna

Posiada podziemną bulwocebulkę. Dolna to ubiegłoroczna cebulka, z której roślina czerpie substancje zapasowe, górna to młodsza, tegoroczna bulwocebulka, w której roślina gromadzi substancje zapasowe na przyszły rok. Obydwie mają kulisty kształt i otoczone są błoniasta osłonką.
Mieczyk dachówkowaty
Mieczyk dachówkowaty

Mieczyk

Wymagania

Światło i temperatura są czynnikami decydującymi o powodzeniu przyspieszania kwitnienia mieczyków. Już w styczniu można zapewnić roślinom właściwą temperaturę, jednak warunki świetlne w tym czasie są czynnikiem ograniczającym.
Temperatura powietrza w szklarni podczas przyspieszania nie powinna być wyższa niż 18°C, a temperatura podłoża jest zawsze o 3?5° niższa. W naszej szerokości geograficznej nie należy sadzić mieczyków w ogrzewanej szklarni wcześniej niż na początku lutego. Wczesne sadzenie mieczyków wydłuża ich wegetację, a kwiaty są gorszej jakości. W miarę opóźniania terminu sadzenia poprawia się jakość kwiatów, a liczba dni od posadzenia do zakwitania zmniejsza się.

Mieczyk

Mieczyk

Rozmnażanie i przygotowanie materiału sadzeniowego

Mieczyki w uprawie handlowej rozmnaża się wyłącznie z bulwek przybyszowych powstających u nasady bulwy macierzystej. Do przyspieszania najczęściej zakupuje się bulwy z gospodarstw specjalistycznych. Można też przez dwa lata starannej uprawy w gruncie z drobnych bulw uzyskać materiał przydatny do przyspieszania we własnym zakresie. W połowie grudnia i nie później niż na początku stycznia, poddajemy małe bulwy zabiegowi ciepłych kąpieli, dla uwolnienia ich od ewentualnych chorób i przyspieszenia kiełkowania na wiosnę. Najpierw moczy się je przez 24 godziny w wodzie o temperaturze 24°C, a następnie przez nie więcej jak 30 minut w wodzie o temperaturze 53?55°C. Po tym zabiegu schładza się bulwy natychmiast bieżącą wodą, suszy i przechowuje w temperaturze 12°C do chwili sadzenia. Jeżeli drobne bulwy do reprodukcji można kupić dopiero wiosną, wówczas przed sadzeniem należy je najpierw przez 3 dni moczyć w wodzie, a następnie przetrzymywać w wilgotnym i ciepłym miejscu dla podkiełkowania. W wyniku dwuletniej starannej uprawy tak przygotowywanych bulw otrzymuje się materiał roślinny do przyspieszania w trzecim roku.


Do uprawy pod osłonami wybiera się tylko bulwy zdrowe i foremne, wielkości I (powyżej 14 cm obwodu), wielkości II (14?12 cm) i ewentualnie wielkości III (12?10 cm). Te ostatnie kwitną przeważnie o tydzień później niż bulwy dwóch pierwszych wielkości. Uprawiając w gruncie małe bulwy nie należy dopuszczać do ich zakwitania. Kwiaty usuwamy pozostawiając liście, których obecność decyduje o dobrym wykształceniu bulwy. Zabieg ten należy wykonać dopiero po ukazaniu się wybawionego pąka, co pozwala zidentyfikować odmianę i jednocześnie stwierdzić zdrowotność roślin. Bulwy przeznaczone do przyspieszania powinny być wysokie i wypukłe, płaskie są tu znacznie mniej przydatne.

Podłoże i sadzenie

Zagony w szklarniach i tunelach foliowych muszą być przed sadzeniem głęboko przekopane. W przypadku zbyt ciężkiego i zlewnego podłoża należy je spulchnić dodając lekką ziemię kompostową. Nie należy stosować nawożenia podstawowego, gdyż mieczyki są bardzo wrażliwe na zasolenie i w każdej glebie uprawnej znajdują dostatecznie dużo składników pokarmowych dla dobrego ukorzeniania się. Rośliny nawozi się pogłównie w czwartym tygodniu po posadzeniu bulw, tzn. gdy trzeci liść staje się widoczny, w ilości 30 g wieloskładnikowej mieszanki nawozowej (z przewagą potasu nad azotem) na m2. Drugą taką dawkę, najlepiej azofoski stosuje się, gdy kłos kwiatostanowy ukazuje się wśród liści.

Zbiór kwiatów

Kwiaty mieczyków przyspieszanych w szklarniach ogrzewanych i nie ogrzewanych należy ścinać, gdy 3?4 pąki się wybarwią. Cięcie wykonuje się bardzo nisko lub wyrywa roślinę z bulwą, którą się następnie obcina. Bulwy z uprawy przyspieszonej w szklarniach są bezwartościowe, rezygnujemy więc z ich dalszej uprawy. Mieczyki przyspieszane pod folią ścina się najczęściej tylko z dwulistnym pędem. Przyrost bulw, po zdjęciu folii, trwa przez całe lato i jest na ogół znaczny. Można je z powodzeniem zużytkować w następnym roku w uprawie gruntowej.