Bylina rozesłana, zakorzeniająca się; liście trójlistkowe, odwrotnie jajowate, długoogonkowe, spodem nagie, z białymi plamkami na wierzchu; kwiaty pachnące, białe, w jajowatych główkach na długich szypułkach; kwitnie: od czerwca do września; owoc ? strąk.

Występowanie:pola, łąki, miedze, pastwiska, przydroża, trawniki, boiska, rowy. Lubi gleby lekkie, wilgotne. Rośnie także na glebach żelazistych, wapiennych i torfowych. Jest odporna na mrozy i suszę.

Właściwości:ziele i kwiaty koniczyny białej zawierają: glikozydy, garbniki, olejek eteryczny, kwasy organiczne, cukry, śluzy, linomarynę, sole mineralne, witaminy: A, C, E, PP. Mają właściwości: wykrztuśne, napotne, przeciwbólowe, bakteriobójcze, przeciwzapalne, metaboliczne, przeciwreumatyczne, przyspieszające gojenie.

Zastosowanie weterynaryjne

Napar z ziela koniczyny białej i kłączy perzu podaje się zwierzętom udomowionym w schorzeniach nerek, pęcherza i przewodów moczowych, schorzeniach reumatycznych i niektórych zmianach skórnych spowodowanych nagromadzeniem się we krwi szkodliwych metabolitów.

Odwar z ziela i kwiatów koniczyny białej podaje się zwierzętom w chorobach układu oddechowego, przeziębieniu, dychawicy oskrzelowej, w przewlekłym kaszlu, schorzeniach reumatycznych i profilaktycznie jako środek regulujący przemianę materii.

Wlewy dopochwowe z naparu kwiatów koniczyny białej i 1 łyżki ekstraktu propolisowego stosuje się w schorzeniach narządów rodnych u krów i klaczy.

Okłady i kompresy z odwaru z ziela i kwiatów koniczyny oraz rozchodnika ostrego, stosuje się przy owrzodzeniach, ropiejących ranach, stanach zapalnych stawu racicowego, schorzeniach i uszkodzeniach kopyt i racic.

Lizawki solne sporządzone na odwarze z ziela, kwiatów koniczyny białej i k. łąkowej mają działanie bakteriobójcze, przeciwzapalne i wykrztuśne, są pomocne w schorzeniach dróg oddechowych, jamy gębowej, w kaszlu, przeziębieniu.

Koniczyna biała