Chrzan jest u nas rośliną uprawianą w ogrodach lub rosnącą dziko. Rozmnaża się przez korzenie, które należy pociąć na kawałki o długości 1 cm i posadzić na wiosnę lub jesienią.

Chrzan pospolity

 

Właściwości lecznicze

 

Surowcem są świeże korzenie.

 

Postacie leku

 

Okłady z miazgi – świeży chrzan drobno utrzeć, miazgę przyłożyć na chore miejsca, przykrywając ceratką. Okład trzymać aż do uczucia silnego pieczenia. Jeśli skóra piecze jeszcze po zdjęciu okładu, należy wytrzeć ją do sucha, a następnie posmarować wazeliną lub tranem.
Nalewka – około 10 dag świeżego chrzanu zalać szklanką wódki i odstawić na tydzień. Po tym czasie odcedzić nalewkę i wyciśnąć przez gęste płótno. Ocieraną nalewką nacierać chore miejsca.
Syrop z chrzanu – do 10 dag utartego świeżego chrzanu wlać l/2 szklanki przegotowanej, ostudzonej wody, zostawić pod przykryciem na l/2 godziny. Wycisnąć sok przez płótno, dodać 10 dag miodu lub syropu. Zażywać 3 razy dziennie łyżkę stołową; dzieci ? łyżkę do herbaty.

 

Skład chemiczny i działanie

 

Zawiera glikozyd siarkocyjanowy (synigryna), który rozpada się do olejku gorczycowego. Ma działanie drażniące skórę, przeciwreumatyczne i bakteriobójcze.

 

Zastosowanie

 

W polskiej medycynie ludowej sok ze świeżo utartego chrzanu z dodatkiem amoniaku (4:1) wcierano w stawy z obrzękiem artretycznym i w zapaleniu ścięgien. Chrzan stosowany jest niekiedy w schorzeniach wątroby (ale nie stosujemy go w marskości wątroby!) i dróg żółciowych, a zewnętrznie ? w postaci okładów w chorobach reumatycznych, w bólach stawowych i mięśniowych oraz w nadwerężeniu ścięgien.

Liście chrzanu są trujące dla krów.