Jest wiele gatunków chabrów. Kiedy mówimy chaber, to myślimy przeważnie o chabrze bławatku (centaurea cyanus), który najczęściej kojarzy nam się z chabrowym kolorem,. Bławatek – ten znany jako chwast z obrzeży pól zbożowych, wydał wiele odmian ogrodowych, odznaczających się większymi kwiatostanami – koszyczkami (3-5 cm średnicy), które wypełnione są okazałymi kwiatami rurkowatymi w kolorze białym, różowym, czerwonym i oczywiście we wszystkich odcieniach chabrowego.

Chaber piżmowy (centaurea moschata) zwany jest też chabrem wonnym, ponieważ jego kwiatostany posiadają przyjemny, piżmowy zapach. Są one większe niż kwiatostany bławatka. Przeważnie występują w odcieniach barwy żółtej, chociaż i tu nie brak odmian o kwiatach białych, różowych, lila i purpurowych. Największymi kwiatostanami odznacza się odmiana cesarska tego gatunku (centaurea moschata var. imperialis). Kwiaty tej odmiany mają różne barwy i są osadzone na długich (do 80 cm) pędach. Często ścina się je do wazonu.

Wszystkie chabry są wdzięcznymi roślinami kwietnikowymi o długim i powtarzającym się kwitnieniu, które trwa od czerwca do września. Gleba pod nie powinna być zawsze dostatecznie wilgotna i żyzna, w okresie suszy trzeba je koniecznie podlewać. Lubią one słońce, ale wszystkie odmiany o kwiatach różowych i czerwonych piękniej się wybarwiają w półcieniu.

Pod koniec kwietnia mogą już być wysiewane nasiona chabrów, bezpośrednio na miejsce stałe na kwietniku, a po wzejściu roślin przerwać je, pozostawiając co 20-25 cm. W 1 g jest około 250 nasion.

Chaber bławatek