Krzew mocno rozgałęziony, do 3 m wysokości; gałązki pokryte trójdzielnymi cierniami do 2 cm długości; liście w pachwinach kolców na krótkich szypułkach, cieni odwrotnie jajowate, ostro ząbkowane; kwiaty jasnożółte, zebrane w zwisające gro kwitnie od maja do czerwca; owoc ? podługowata, czerwona jagoda.

Występowanie: obrzeża lasów, zarośla, parki, jest często uprawiany jako roślina ozdobna.

Właściwości:berberys zawiera: alkaloidy, cukry, kwasy organiczne, garbniki, pektyny, karotenoidy, sole mineralne, witaminy C, D, K. Ma działanie: przeciwzapalne, pobudzające, wzmacniające, uspokajające, antyseptyczne, przeciwgorączkowe, bakteriobójcze, odtruwające, rozkurczowe, metaboliczne, przeciwkrwotoczne.

Zastosowanie weterynaryjne

Odwar z liści, kory i korzeni podaje się bydłu, kozom i owcom chorym motylicę.

Odwar z owoców berberysu, sporządzony na mleku, podaje się młoć zwierzętom, również zwierzętom chorym i osłabionym, dla podniesienia odporności organizmu, jest skutecznym środkiem przeciwinfekcyjnym i moczopędnym.

Wlewy dopochwowe z naparu liścu i 1 łyżki propolisu stosuje się w schorzeniach narządów rodnych.

Berberys zwyczajny