Goździk posiada mnóstwo gatunków i odmian. Jednak tylko jeden gatunek można zaliczyć do typowych roślin kwietnikowych. Jest to goździk chiński (Dianthus chinensis), mający liczne odmiany botaniczne. Formy ogrodowe goździka chińskiego tworzą silnie rozgałęzione i wzniesione pędy wysokości od 20 do 45 cm, zakończone pojedynczymi lub pełnymi kwiatami o średnicy od 4 do 8 cm.

Goździk chiński Hedwiga (Dianthus chinensis var. heddewigii) wyrasta tylko do 30 cm. Jego duże kwiaty mają brzegi płatków głęboko wcinane (Laciniatus), lub też ząbkowane, a wtedy z wyraźnie kolistym rysunkiem (Diadematus). Najcenniejszą odmianą tych goździków o pojedynczych kwiatach jest ?Baby Doll’, odznaczająca się niskim wyrównanym wzrostem i bajecznie kolorowymi płatkami. Jest ona niezastąpiona na niskich kwietnikach dzięki długotrwałemu i obfitemu kwitnieniu. Natomiast wśród odmian pełnokwiatowych (Flore Pleno) na uwagę zasługują 'Feuerball’ – o kwiatach szkarłatnoczerwonych i 'Schneeball’ – o kwiatach białych.

Goździk chiński cesarski (Dianthus chinensis var. imperialis) charakteryzuje się niskim, zwartym wzrostem oraz bardzo pełnymi i dużymi kwiatami o barwach w pastelowych odcieniach.

Każda gleba odpowiada goździkom, ale najlepiej kwitną na glebach piaszczysto-gliniastych, bogatych w wapń i zdrenowanych. Miejsce ich uprawy musi być dobrze nasłonecznione i tylko umiarkowanie wilgotne. Wiążą one bardzo szybko nasiona i dlatego trzeba je koniecznie przyciąć po pierwszym obfitym kwitnieniu, a po 3-4 tygodniach można się spodziewać nowego masowego kwitnienia.

Goździki chińskie wysiewać należy pod koniec marca do inspektu i po przepikowaniu w połowie maja sadzić rozsadę do gruntu w odstępach 20-30 cm. Po sześciu tygodniach od posadzenia na miejsce stałe zaczyna się masowe kwitnienie, które przy sprzyjającej, słonecznej pogodzie trwa przez całe lato. W 1 g znajduje się około 1000 nasion.

Goździk chiński – Dianthus chinensis