Perłówka zwisła to gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. Występuje w Azji i Europie na obszarach o klimacie oceanicznym. W Polsce jest rośliną dość rozpowszechnioną.

Rośnie w lasach liściastych, rzadziej w zaroślach i zbiorowiskach okrajkowych. Jest geofitem i hemikryptofitem. Preferuje podłoża o odczynie zasadowym. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy żyznych lasów liściastych Querco-Fagetea.

Tworzy mieszańce z perłówką jednokwiatową (Melica uniflora) i kolorową (Melica picta).

Perłówka zwisła jest rośliną trującą.

Pokrój

Wieloletnia, jasnozielona, luźnokępkowa trawa.

Łodyga

Cienkie, słabe źdźbło o wysokości 20?70 cm, przeważnie gładkie.

Kwiaty

Zebrane w szczytową, jednostronną wiechę złożoną z cienkich, gęsto ustawionych i bardzo krótkich gałązek. Na każdej z nich występuje jeden, czasami dwa kłoski. Kłoski są 2-3 kwiatowe, podczas kwitnienia i po przekwitnięciu zwisające. Mają obupłciowe kwiaty o czerwonobrunatnych plewach z białymi brzegami. Plewa górna i dolna mają identyczną niemal wielkość. Szorstka, naga i cienka plewka dolna jest zakończona suchobłoniastym szczytem bez ości i ma 7-9 nerwów.

Liście

Ma tylko kilka liści (zwykle nie więcej niż 6) z wybarwionymi purpurowo i szorstkimi pochwami. Blaszki liściowe o szerokości 3-6 mm są zwinięte, lekko orzęsione, na górnej powierzchni szorstkie, na spodniej gładkie. Brunatnego koloru języczek bardzo krótki i ucięty.

Owoc

Ziarniak.

Korzeń

Posiada cienkie i długie kłącze, z którego wyrastają liczne rozłogi.