Inne nazwy zwyczajowe (dawne i ludowe): polska mimoza, złota dziewica, złota rózga, złotnik, włoć, prosiana włoć, głowienki czerwone, urasz.

Nawłoć pospolita to gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny astrowatych. Występuje w Europie i Azji. Jest pospolity w całej Polsce.

Rośnie na polanach, w zaroślach i widnych lasach, na miedzach, suchych łąkach i wrzosowiskach.

Roślina trująca: Roślina szkodliwa dla bydła domowego ? może powodować zatrucia, objawiające się gorączką, obrzękami i nadmiernym wydalaniem moczu. Roślina miododajna. Kwitnie od lipca do września.

W górach rośnie podobny gatunek ? nawłoć alpejska, który dochodzi aż do piętra turniowego. Przez niektórych botaników uważany jest za podgatunek nawłoci pospolitej (Solidago virgaurea subp. alpestris (Waldst. & Kit. ex Willd.) Gremli).

Łodyga

Wysokość do 1 m wzniesiona, sztywna, pojedyncza, naga lub rzadko owłosiona. Wewnątrz jest pusta, na powierzchni ma czerwone wybarwienia.

Kwiaty

Drobne, żółte, zebrane w koszyczki (od 5 do 14 kwiatków w jednym koszyczku), a te w wiechowate kwiatostany na szczycie łodygi. Listki okrywy kwiatostanu szeroko obrzeżone, niejednakowe. Kwiaty przedprątne, zapylaneprzez motyle i muchówki. Brzeżnekwiaty języczkowe, żeńskie, znacznie dłuższe od listków okrywy koszyczka. Kwiaty środkowe są obupłciowe, rurkowe.

Liście

Odziomkowe jajowate lub eliptyczne, zwężające się przy łodydze w oskrzydlony ogonek, brzegi tępo piłkowane. Liście na środku łodygi ogonkowe, w górnej części łodygi bezogonkowe, lancetowate z zaostrzonym końcem. Wszystkie liście z rzadka owłosione, zmniejszające się ku wierzchołkowi łodygi.

Owoc

Słabo żebrowane niełupki z puchem kielichowym, rozsiewane przez wiatr (anemochoria).

Kłącze

Z rozgałęzionego kłącza wyrasta w pierwszym roku wegetacji tylko różyczka liści.

Zastosowanie

Roślina lecznicza

Surowiec zielarski: ziele (Herba Solidaginis) zawiera garbniki, kwasy organiczne, saponiny, olejki eteryczne oraz flawonoidy, wśród których najważniejsze to: rutyna i kwercetyna.

Zbiór i suszenie: zbiera się górne części (ok. 25 cm) pędów w okresie kwitnienia, przy ładnej pogodzie i suszy w cieniu (najlepiej w suszarni).

Działanie: moczopędne, ściągające, przeciwzapalne. Wewnętrznie jest stosowana przy stanach zapalnych dróg moczowych, kamicy nerkowej, skazie moczanowej, pomocniczo w chorobach reumatycznych, nadciśnieniu. Zewnętrznie przy trudno gojących się ranach i owrzodzeniach skóry, stanach zapalnych jamy ustnej i gardła.

Nawłoć pospolita