Kanianka lnowa jest gatunkiem rośliny jednorocznej, która należy do rodziny powojowatych. Jest pasożytem całkowitym lnu.
Pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego. W polskiej florze jest archeofitem. Kiedyś była rośliną dość pospolitą w uprawach lnu, obecnie jest uważana za roślinę wymarłą w naszym kraju.
Łodyga
Łodyga kanianki lnowej jest pojedyncza lub rozgałęziona. Jest nitkowata i dorasta do długości do 1 m. Zielonożółta lub różowa.
Kwiaty
Kwiaty są drobne i zielonożółte. Zebrane są w kuliste, gęste kłębiki o średnicy 10?15 mm. Ich korona ma rurkę rozdętą, niemal kulistą i zaostrzone ząbki płatków. W gardzieli kwiatów tej rośliny występują osklepki przylegające do rurki korony. Osklepki mają półokrągły lub podługowaty kształt, nie są podzielone, lecz tylko ząbkowane i wyrastają poniżej nasady pręcików. Słupek jest dwukrotny. Długość szyjki słupka wraz ze znamieniem mniejsza od długości zalążni. Znamiona słupka prawie równe grubością szyjce, wydłużone i nitkowate. Kanianka lnowa jest samopylna lub owadopylna.
Owoce
Owocami tej rośliny są kuliste torebki z otwierającym się wieczkiem. Nasiona są okrągłe, pojedyncze lub podwójne. W stanie suchym nie tracą zdolności kiełkowania przez 13 lat.
Zastosowanie
W uprawie kanianka lnowa uważana jest za chwast. Jest rośliną trującą.
Kanianka lnowa
