Inna nazwa: jaskrzyca

Jaskier jadowity jest gatunkiem rośliny z rodziny jaskrowatych.

W Polsce jest dość pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich, ale jest rzadszy od jaskra ostrego.

Siedliskiem tej rośliny są brzegi wolno płynących wód i rzek, nad stawami, na mokrych łąkach, w miejscach wilgotnych oraz silnie zaszlamionych.

Jest to roślina jednoroczna.

Kwitnie od maja do jesieni.

Jest to najbardziej trujący ze wszystkich gatunków jaskrów krajowych ? kilka kropel soku jaskra jadowitego powoduje lokalne zaczerwienienie skóry, wysypkę i pęcherze.

Zawiera do 2,5% trujących substancji, glikozydu ranunkuliny; protoanemoniny i anemoniny.

Jaskier jadowity był stosowany w celu umyślnego spowodowania trudno gojących się ran i pęchęrzy.

Na błony śluzowe jamy ustnej żołądka i jelit działanie soku z jaskra jadowitego jest znacznie silniejsze. Największe ilości protoanemoniny znajdują się w roślinie w okresie kwitnienia.

Łodyga

Rozgałęziona, gruba, dęta, naga, o wysokośco do 100 cm, najczęściej 20-60 cm.

Liście

Liście tej rośliny są mięsiste, połyskujące. Dolne dłoniasto 5-dzielne; o odcinkach odwrotnie jajowatych,głęboko wycinanych, brzegiem karbowanych; górne 3-dzielne, o odcinkach równowąskoklinowatych.

Kwiaty

Jasnożółte, drobne, 6 ? 12 mm w średnicy. Szypułki kwiatowe bruzdowane. Kielich o działkach żółtawozielonych, odstających, tak długich jak płatki, szybko odpadających. Miodnik nagi i bez zastawki. Owocki bardzo liczne, do kilkudziesięciu w jednym kwiecie.

Owoc

Owocostan jajowaty, wydłużony, zawierający liczne nasiona (70-100). Są one gładkie i spłaszczone po bokach.

Jaskier jadowity