Gryka tatarka jest gatunkiem rośliny z rodziny rdestowatych.

Występuje w klimacie umiarkowanym.

Pochodzi ze środkowej Azji.

Jest rośliną jednoroczną.

Kwitnie od maja do września, owocuje od czerwca do października.

Gryka tatarka jest rośliną trującą.

Łodyga

Łodyga tej rośliny jest zielona lub czasem czerwono nabiegła, naga, prosto wzniesiona, dość słabo rozgałęziona. Osiąga wysokość od 30 do 70 cm (maksymalnie 100 cm).

Kwiaty

Kwiaty gryki tatarki są zebrane w luźne wiechy złożone. Kwiaty wyrastają na szypułkach o długości 3?4 mm, członowanych w połowie. Okwiat w postaci pięciu eliptycznych listków barwy białej lub zielonkawej o długości do 1?2 mm.

Liście

Ułożone skrętolegle, o ogonkach niemal równych długością blaszce liściowej. Blaszki liściowe żywozielone, trójkątne, tak szerokie jak długie lub szersze (osiągają do 8 cm szerokości), ostro zakończone, o gładkich krawędziach. U nasady liścia znajduje się gatka brązowa, błoniasta o długości ok. 5 mm.

Owoc

Trójkątnie-jajowaty, ciemnobrunatny i pozbawiony połysku orzeszek o długości 5?6 mm. Kanty ma lekko zaokrąglone, zwłaszcza u dołu, często nieco falisto powyginane, a powierzchnię guzkowatą.

Zastosowanie

W Europie gryka tatarka uprawiana jest niemal wyłącznie na zieloną paszę (rośnie bujniej i bez szkód mrozowych w odróżnieniu od gryki zwyczajnej).

W Azji używana jest także do wyrobu mąki (do wyrobu kasz w zasadzie się nie nadaje).

Uprawiana jest zwłaszcza w obszarach górskich, np. w Himalajach do wysokości niemal 4 tys. m n.p.m. Uprawiana w wielu górzystych regionach. Do krajów, w których uprawia się tatarkę należą także Bhutan, Kirgistan, Birma, Tadżykistan, Rosja (na Dalekim Wschodzie), bywa uprawiana także w Ameryce Północnej.

Gryka tatarka