Milin amerykański

Jest to gatunek ozdobnego pnącza należącego do rodziny bignoniowatych. Pochodzi ze Stanów Zjednoczonych (południowo-wschodnie stany), ale jest uprawiany w wielu innych regionach świata, również w Polsce.

 

Łodyga

Dorasta do 10 m długości. Grube, słabo wijące się pędy, jednak przytwierdzające się do ścian i skał za pomocą licznych korzonków przybyszowych.

Kwiaty

Kwiaty występują od lipca do września. Zależnie od odmiany: jaskrawopomarańczowe, pomarańczowoczerwone, szkarłatne lub żółte. Kwiaty zrosłopłatkowe, trąbkowate, długie 6-9 cm.

 

Liście

Duże do 30 cm, nieparzystopierzaste, piłkowane, ciemnozielone.

Owoc

Mimo, że silnie przypomina młode strąki bobu jest w rzeczywistości torebką, dochodzącą do 12 cm długości. Torebka jest z obu stron ostro zakończona a wzdłuż dwóch szwów (dwa owocolistki) ściśnięta tworząc wyraźne kanty. Ścianki są twarde i silnie zdrewniałe z rzadkimi przetchlinkami w niewielkich zagłębieniach przypominających oczy (otwór przetchlinki jest jak źrenica).

Torebka jest przedzielona na pół przegrodą, początkowo dość grubą i mięsistą. Nasiona są dwuczęściowe, płaskie i skrzydełkowato obłonione. Ułożone są w szeregu jedno za drugim i wielokrotnie przykryte skrzydełkami kolejnych nasion. Dojrzałe torebki brązowieją, wysychają i pękają a dojrzałe nasiona są roznoszone przez wiatr (u nas milin rozmnaża się w hodowli przez odkłady). Kiełkują po zimie gdyż wymagają stratyfikacji. Obecność owoców zanotowano w Szczecinie, Wrocławiu. Opolu a więc w zachodniej części Polski. Nie wiadomo jaki gatunek zajmuje się u nas zapylaniem kwiatów (w naturze zapylaniem zajmują się głównie kolibry).

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Jest w pełni mrozoodporny (strefy mrozoodporności 4-10), jest też odporny na choroby. Wymaga gleb żyznych, miejsca ciepłe, nasłonecznione. Rozmnaża się go przez sadzonki, przez nasiona, lub przez odkłady. Jeżeli nie chcemy, by rósł zbyt duży, można go silnie skracać wiosną lub jesienią.