Szafirek armeński jest gatunkiem niewielkiej, łatwej w uprawie rośliny cebulowej z rodziny szparagowatych.
Zasięg naturalny obejmuje obszar od Bałkanów (przez Turcję po rejon Kaukazu i północno-zachodni Iran).
Uprawa
Nie są to rośliny wymagające, radzą sobie na przeważającej ilości stanowisk.
Najlepsze warunki to żyzna, próchnicza, piaszczysto-gliniasta gleba, lekko wilgotna.
Stanowisko słoneczne lub półcień.
Rozmnaża się je z nasion lub cebulek przybyszowych.
Siew wykonuje się jesienią.
Cebule wykopuje i przesadza w czerwcu.
Cebule sadzi w lipcu, można też sadzić w październiku.
Sadzi się ja na głębokości około 5 cm.
Cebulki przesadza się możliwie jak najczęściej ze względu na dość szybki przyrost cebul przybyszowych.
Rośliny kwitną od kwietnia do czerwca.
Pokrój
Cebule o wydłużonym kształcie i obwodzie do 10 cm okryte są jasnoszarą łuską.
Liście
Liście tej rośliny są koloru zielonego, zgięte w rynienkę, dłuższe od pędu, zwykle kładące się na podłoże.
Kwiaty
Kwiaty z kulistym okwiatem, zebrane w gęstych gronach o długości około 8 cm.
Zastosowanie
Roślina ozdobna
Szafirek armeński uprawiany jest jako roślina ozdobna.
Rośliny te pięknie prezentują się w grupach (np. na trawniku).
Nadają się do tworzenia obwódek, na rabaty oraz do bukietów jako kwiat cięty.
Szkoda że u nas nie ma tych pięknych roślin.