Archiwum kategorii: Ogród

Jałowiec nadbrzeżny

Jałowiec nadbrzeżny

Dodaj komentarz

Jałowiec nadbrzeżny (Juniperus conferta) jest gatunkiem rośliny z rodziny cyprysowatych.

Naturalnie występuje w zachodniej części wyspy Hokkaido, na wybrzeżach wysp Kiusiu i Honsiu, a także na Sachalinie.

Krzew ten płoży się po ziemi i ma 3 m średnicy. Ponadto dorasta najwyżej do 40 cm wysokości. Jest gęstym i rozłożystym krzewem. Odmiana typowa ma szarozielone igły, które mają do 2,5 cm długości. Są one ostro zakończone i wklęsłe.

Jałowiec nadbrzeżny rośnie na stanowiskach słonecznych oraz półcienistych. Roślina ta wymaga umiarkowanie żyznej gleby (najlepiej lekkiej i przepuszczalnej).

Krzew ten bardzo dobrze prezentuje się na rabatach, w ogródkach skalnych, nad wodą, a także jako roślina okrywowa.

Jałowiec nadbrzeżny

Jałowiec nadbrzeżny

Świerk czarny

Świerk czarny

Dodaj komentarz

Świerk czarny (Picea mariana (P. Mill.) B.S.P.) jest gatunkiem drzewa iglastego z rodziny sosnowatych.

W Ameryce Północnej występuje powszechnie.

Jest drzewem ozdobnym, dlatego też często jest sadzony w parkach oraz ogrodach.

Świerk czarny jest odporny na mróz.

Drzewo to ma wąskostożkową i gęstą koronę.

Świerk czarny osiąga 20 m wysokości.

Igły są szarozielone i osiągają długość około 6?12 mm.

Odmiany uprawiane to: Aurea, Karel, Beissneri, Blue Teardrop, Fastigiata, Golden i Nana.

Świerk czarny

Świerk czarny

Mikrobiota syberyjska

Mikrobiota syberyjska

Dodaj komentarz

Mikrobiota syberyjska (Microbiota decussata Kom.) jest gatunkiem krzewu należącego do monotypowego rodzaju mikrobiota.

Roślina ta występuje w górach Sichote Aliń powyżej granicy lasu w Rosji.

Jest to niski i rozłożysty krzew. Pień osiąga około 75-100 cm wysokości. Liście tej rośliny są łuskowate i owalne. Mają one 2 mm długości i ściśle przylegają do pędu. Na pędach przewodzących można zaobserwować 4 mm odstające igiełki. Igły na pędach juwenilnych są podobne. Czasami występują one w głębi starszych krzewów. Szyszki mają wielkość około 6 x 3 mm. Są one złożone z 2-4 łuskarek. W jednej szyszce jest tylko jedno nasiono. Jest ono eliptyczne i nie ma skrzydełek. Pędy tego krzewu są drewniejące i jasnobrązowe. Są to drobne gałązki spłaszczone i mają barwę zieloną. W czasie zimy są one brązowo-fioletowe. Rocznie przyrasta około 10 cm.

Mikrobiota syberyjska jest rośliną okrywową.

Krzew ten jest całkowicie mrozoodporny. Należy go sadzić na stanowiskach półcienistych.

Mikrobiota syberyjska

Mikrobiota syberyjska

Berberys koreański

Berberys koreański

Dodaj komentarz

Berberys koreański (Berberis koreana) jest gatunkiem rośliny należącym do rodziny berberysowatych.

Krzew ten pochodzi z Półwyspu Koreańskiego. Do Polski sprowadzono go w 1928 roku. Berberys koreański znajduje się w kolekcji niektórych ogrodów botanicznych. Rzadko uprawiany jest jako roślina ozdobna.

Berberys koreański jest krzewem o wysokości do 2 m. Rozrasta się za pomocą odrostów korzeniowych. Łodygi tego krzewu są wyprostowane, choć pędy przewieszają się pod ciężarem owoców. Są one pokryte różnokształtnymi cierniami. Ponadto u nasady długich jednorocznych pędów są liściokształtne, zaś wyżej kłujące. W środku pędów trójdzielne, zaś na szczytach pojedyncze. Liście berberysu koreańskiego są eliptyczne lub odwrotnie jajowate. Są one sztywne i skórzaste. Mają zaokrąglone wierzchołki i delikatnie piłkowane brzegi. Mają one długość około 7?9 cm. Jesienią nabierają barwy czerwonej. Kwiaty tego krzewu są żółte. Silnie pachną i są zebrane w grona o długości do 8 cm. Berberys koreański kwitnie od maja do czerwca. Owoce tego krzewu są kuliste i jaskrawoczerwone. Ich średnica osiąga do 8 mm.

Berberys koreański dobrze znosi przycinanie. Jaskrawoczerwone owoce są głównymi walorami ozdobnymi tego krzewu. Roślina ta jest mrozoodporna. Ponadto dobrze znosi zanieczyszczenia oraz suszę i jest odporna na rdzę źdźbłową. Brak specjalnych wymagań co do gleby. Rozmnażanie następuje poprzez nasiona.

Berberys koreański

Berberys koreański

Złotlin japoński

Złotlin japoński

Dodaj komentarz

Złotlin japoński (Kerria japonica) jest gatunkiem krzewu z rodziny różowatych. Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju złotlin.

Roślina ta pochodzi ze środkowych i zachodnich Chin. Od wieków uprawiana jest w Japonii. Na początku XIX wieku wprowadzono ją do upraw w Europie. W Polsce złotlin jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Złotlin japoński jest krzewem o początkowo wyprostowanych pędach (później rózgowato zwisają). Roślina ta dorasta od 1 do 3 metrów wysokości. Ponadto wytwarza odrosty korzeniowe. Krzew ten ma jaskrawożółte kwiaty, które pojawiają się na przełomie maja i czerwca. Liście tej rośliny są intensywnie zielone, pojedyncze i podłużne. Mają one około 4-7 cm długości. Ponadto posiadają ostro ząbkowane brzegi. Kwiaty złotlina są żółte. Dziko rosnąca forma gatunku ma pojedyncze kwiaty, zaś odmiany ozdobne posiadają kwiaty pełne. Owocami tej rośliny są brązowoczarne orzeszki.

Złotlin japoński jest idealną rośliną do parków i ogródków przydomowych. Kwitnące pędy tego krzewu nadają się na kwiat cięty. Jest rośliną mrozoodporną – podczas bardzo surowych zim może przemarznąć, lecz łatwo odrasta. Brak specjalnych wymagań co do rodzaju gleby, jednak należy pamiętać, by była stale wilgotna. Rośnie zarówno w słońcu, jak i w półcieniu. W pełnym słońcu ma kwiaty słabiej wybarwione. Po przekwitnięciu należy roślinę przyciąć. Krzew łatwo rozmnaża się z sadzonek pędowych albo jesienią z pędów odziomkowych. 

Inna nazwa: złotlin chiński, japońska złota róża

Złotlin japoński

Złotlin japoński

Korkowiec amurski

Dodaj komentarz

Korkowiec amurski (Phellodendron amurense Rupr.) jest gatunkiem drzewa z rodziny rutowatych.

Pochodzi ze wschodniej Rosji, północnych Chin, Korei, Japonii oraz Mandżurii. Drzewo to jest uprawiane jako roślina ozdobna m.in. w Polsce. Na obszarze swojego naturalnego występowania rośnie w dolinach rzek oraz w lasach liściastych i mieszanych.  Drzewo to jest bardzo wytrzymałe na mróz. Korkowiec amurski kwitnie w czerwcu. Owocuje zazwyczaj co 2 lata. Rośnie szybko i żyje do 300 lat.

Korkowiec amurskie jest drzewem o wysokości do 15 m. Ma nisko osadzoną i spłaszczoną koronę. Zaczyna owocować w wieku 5 lat. Pąki tego drzewa są małe, ukryte w nasadach ogonków liściowych. Kora korkowca jest jasnoszara, korkowa i głęboko spękana. Młode gałązki mają barwę żółtawoszarą. Ulistnienie tego drzewa jest nakrzyżległe. Liście są pierzaste. Mają one przejrzyste gruczoły na brzegu. Żółkną one jesienią. Po roztarciu pachną terpentyną. Korkowiec amurski jest rośliną dwupienną. Kwiaty tego drzewa są żółtozielone, rozdzielnopłciowe i niepozorne. Są one także zebrane w wiechy. Owocem korkowca amurskiego jest czarny pestkowiec, który zasycha po dojrzeniu. Długo utrzymuje się na drzewie (nawet do wiosny). Pestkowiec ma średnicę około 1 cm. Ma on kulisty albo gruszkowaty kształt. Zawiera 5 nasion.

Drewno korkowca amurskiego używane jest do wyrobu mebli oraz nart. Korę tego drzewa przerabia się na korek. Łyko korkowca zawiera taninę, którą stosuje się w farbiarstwie.

Korkowiec amurski

Korkowiec amurski