Inna nazwa: zawilec narcyzowy
Zawilec narcyzowaty to gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Występuje w południowej i środkowej Europie, w Azji i Ameryce Północnej. W Polsce rośnie tylko w Tatrach, w Sudetach, w Bieszczadach i na Babiej Górze. Wyjątkowo można go też spotkać na Roztoczu i Wyżynie Lubelskiej.
Siedlisko: typowa roślina górska. Rośnie w szczelinach i na półkach skałek, na halach górskich, na zboczach gór. Można go spotkać zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym. W Tatrach rośnie do wysokości 2500 m n.p.m., głównie w piętrze kosówki i piętrze hal.
Rozwój: bylina. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty nie wytwarzają nektaru, mimo to są odwiedzane i zapylane przez owady, które odżywiają się wytwarzanym w dużych ilościach pyłkiem. Skrzydełko umożliwia nasionom rozsiewanie przez wiatr.
Zawilec narcyzowaty to roślina trująca: Cała roślina, podobnie, jak i inne gatunki jaskrowatych, zawiera trujący glikozyd ? ranunkulinę o piekącym smaku. Sok z rośliny powoduje na skórze stan zapalny. U zwierząt zjadających zawilce występują drgawki, krwiomocz, biegunka, zaburzenia w pracy układu oddechowego i serca.
Roślina objęta ochroną gatunkową. Podlega ścisłej ochronie. Z wyjątkiem sporadycznych przypadków wykopywania go do ogródków przydomowych czy zrywania, nie jest obecnie zagrożony. Prawie wszystkie jego stanowiska znajdują się w 4 górskich parkach narodowych: babiogórskim, bieszczadzkim, karkonoskim i tatrzańskim.
Występuje w dwóch podgatunkach:
- Anemone narcissiflora subsp. sibirica, syn. Anemone sibirica L.;
- Anemone narcissiflora subsp. narcissiflora, syn. Anemone fasciculata L.
Często uznawane są one za oddzielne gatunki.
Łodyga
Kwiaty
Liście
Owoc