Kuklik pospolity jest gatunkiem rośliny wieloletniej, która należy do rodziny różowatych.

Występuje w Afryce Północnej, Azji, Europie. Można go również spotkać w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce jest pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Rośnie pospolicie w lasach liściastych i mieszanych, zaroślach, rowach, zrębach, śmietniskach.

Kuklik pospolity jest byliną i hemikryptofitem. Jest rośliną azotolubną. Kwitnie od maja do września. W dojrzałych kwiatach pylniki pręcików są odchylone na zewnątrz. Owoce rozsiewane są przez zwierzęta.

Łodyga

Łodyga jest wyprostowana, sztywna i miękko owłosiona. Wysokość zazwyczaj wynosi około 30-60 cm.

Liście

Liście wyrastają na długich szypułkach, miękkoowłosione, dolne ? przerywano-lirowato-pierzaste, górne trzylistkowe.

Kwiaty

Kwiaty kuklika pospolitego są żółte. W czasie kwitnienia są wzniesione do góry – kielich z kieliszkiem. Płatki korony są pięciokrotne, odwrotnie jajowate u nasady klinowate, bez dłuższego paznokcia. Są przedprątne, zapylane przez owady, które przylatują do nektaru wydzielanego przez zielony pierścieniowaty miodnik.

Owoce

Owocami kuklika pospolitego są niełupki krótko haczykowato owłosione.

Kłącze

Kłącze tej rośliny jest czerwonobrunatne i stożkowate. Ma gorzki smak i zapach (podobny do goździków).

Zastosowanie

Roślina lecznicza

Surowiec zielarski: korzeń – zawiera geinę (glikozyd), garbniki (do 30%), kwasy organiczne (galusowy, kawowy, chlorogenowy), flawonoid oraz eugenol (olejek eteryczny).

Działanie: kuklik pospolity dawniej stosowany był jako środek przeciwbiegunkowy, wzmacniający, ściągający i antyseptyczny w chorobach żołądka i malarii. Używany był do płukania jamy ustnej, aby wzmocnić dziąsła i zęby.

Kuklik pospolity