Potocznie funkcjonują także nazwy: wołowe ziele, wołowy język, czerwieniec.
Farbownik lekarski to gatunek rośliny z rodziny ogórecznikowatych. Pochodzi ze strefy umiarkowanej Europy oraz Turcji. W Polsce na niżu i pogórzu występuje dość pospolicie, prawdopodobnie jest archeofitem.
Bylina, hemikryptofit. Siedlisko: rumowiska, słoneczne stoki i wzgórza, przydroża. W uprawach rolnych jest chwastem. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Onopordetalia i Ass. Onopordetum acanthii. Kwitnie od maja do października. Kwiaty równoczesne, owadopylne, zapylane głównie przez błonkówki. Roślina miododajna. Jest przejściowym gospodarzem grzyba wywołującego chorobę zwaną rdzą żyta.
Farbownik lekarski to roślina trująca.
Pokrój
Kwiaty
Łodyga
Liście
Owoce
Zastosowanie
Farbownik lekarski to roślina miododajna.
Dawniej otrzymywano z niego czerwony barwnik alkaninę.
Roślina lecznicza
Surowiec zielarski: ziele, lub ziele z korzeniem. Zawiera m.in. alkaloidy (cynoglossyna, konsolidyna) alantoninę, cholinę,antocyjany, śluzy, kwas krzemowy, garbniki.
Zbiór i suszenie: ziele należy zbierać w okresie kwitnienia, korzeń wczesną wiosną lub jesienią. Suszyć w przewiewnym miejscu, w cieniu.
Działanie: roślina stosowana dawniej w medycynie ludowej, najczęściej w postaci naparu z ziela lub odwaru z ziela i korzenia. Napar ma działanie wykrztuśne, służył do leczenia kaszlu i schorzeń oskrzeli. Ze względu na znaczną zawartość alkaloidów stosowana rzadziej, z obawy przed przedawkowaniem.